๏ เมื่อพิสูจน์ไม่ได้ใครถูกผิด แต่มัวคิดแค้นเคืองกับเรื่องก่อน เขาพยาบาทอาฆาตไม่ขาดตอน จึงรุ่มร้อนเหมือนเพลิงร้ายเริงรุม เขาปฏิเสธตัวตนคนขี้ขลาด และไม่อาจกำจัดความกลัดกลุ้ม ทุกทุกวันจมปลักทุกข์กักกุม ยากควบคุมจริตความคิดใด ยามอารมณ์หลุดกรอบเกินขอบกั้น เขาปากสั่นประกาศตัวมิกลัวไหน อวดศักดาเก่งกล้าเหนือกว่าใคร วางมาดเหมือนยิ่งใหญ่เพื่อให้แล ใครประพฤติเยี่ยงเขาผู้เขลาขลาด คงอนาถหากใครคล้ายกระแส ดีหรือชั่วประเมินได้ในดวงแด เท็จหรือแท้อย่าเพียงพูด..พิสูจน์กัน ๚ะ๛
1813
18
0
หน้าส่วนตัว
