บินเดี่ยวหมื่นลี้
๏ นานแล้วหนอวันหวานที่ผ่านล่วง
หลายเดือนดวงแรม-เพ็ญ-ลับเร้นหาย
คาบวสันต์ลาลับผันกลับกราย
เริ่มต้นสายลมเหนือเข้าเจือดาว
หนึ่งรอยรักสลักจินต์มิสิ้นหวาน
แม้นช่วงกาลผ่านล่วงเวียนห้วงหาว
กลางดวงมานทุกอย่างยังพร่างพราว
ด้วยเรื่องราวจินตภาพโลมอาบใจ
ยิ่งยามนี้ลมหนาวโบกราวป่า
จากลับลาถิ่นเถินเนินไศล
ก็วนช่วงคาบคืนสู่ผืนไพร
พร้อมวาวใสน้ำค้างแต้มกลางวาร
ยังจดจำเรื่องเราหรือเปล่าหนอ
ฝากเดือนทอจำนรรจ์ส่งบรรสาร
อ้อมแขนใคร??โอบอุ่นละมุนมาน
ท่ามสายธารหมอกขาวล้อมราวพง
ฤๅลืมเถื่อนถิ่นหนาวเมื่อคราวนั้น
รานจำนรรจ์ยับยุ่ยเป็นผุยผง
มิสานก่อรักล้ำในจำนง
ปล่อยจบลงกับวสันต์ที่ผันกราย
หากอ
1842
3
0
หน้าส่วนตัว
