รุ้งสวรรค์
เหมือนมีสายหมอกปกคลุมหนา
ในช่วงเวลาของความคิดถึง
ในห้วงเวหาแห่งความคำนึง
ฝากหมู่ดาวที่ซึ่งกระพริบไหวไปบอกเธอ..
จากตรงนั้นถึงตรงนี่ช่างแสนไกล
จนทำให้ใจต้องพร่ำเพ้อ
ว่าเมื่อไรเราสองจะได้เจอะเจอ
ความเป็นเธอและฉันที่มีฝันมานาน
อยากให้ถึงวันนั้นสักที
เหมือนบท..บทกวี..จากฟากฟ้า..ที่ฉ่ำหวาน
ที่คอยเติมความรู้สึกของวันวาน
ให้ยังคงอยู่เสมอไป
เพียงเพื่อการเรียนรู้ที่จะรัก
ก็คงต้องร้อยถักอักษรใจ
หวังเพียงเพื่อลดช่องว่างความห่างไกล
ที่ไม่อาจจะขวางได้สำหรับใจที่มั่นคง
วันนี้หรือวันไหนไหน
ก็จะมีบทกวีจากใจคัดไปส่ง
เหมือนดั่งบทกวีนี้ที่บรรจง
ตั้งใจแต่งมาส่งให
หน้าส่วนตัว
1177
4
0
