ราชิกา
คราเมื่อลม พรมพริ้วมา พาหนาวสั่น
หัวใจนั้น เคียงคู่กัน ไม่หวั่นไหว
ยามลมโชย โบกโบยพริ้ว วาบหวิวใจ
ระบัดใบ ดุจสร้อยเสียง ที่เรียงราย
เมื่อเธอฉัน นั้นสบตา สัญญามั่น
มอบรักกัน จวบถึงวัน ชีพสลาย
ยามลมโชย โบกโบยพริ้ว วาบหวิวกาย
รักไม่คลาย จากใจฝัน นั้นคือเธอ
จนตะวัน ลับขอบฟ้า คราพลบค่ำ
ฝากถ้อยคำ เพ้อพร่ำวอน อ้อนเสนอ
จวบจันทรา ทอแสงนวล ชวนละเมอ
ให้พร่ำเพ้อ ด้วยรักซึ้ง ติดตรึงใจ
เฝ้ามัวหลง เพ้อพะวง ภวังค์รัก
สุดจะหัก ห้ามดวงจิต คิดไฉน
ค่ำคืนคล้อย ดวงจันทรา ต้องลาไกล
ฝากรักไว้ ใต้แสงเดือน ที่เคลื่อนคลา.....ฯ
1362
14
0
หน้าส่วนตัว
