๏ พอจะมีเวลามาหาไหม ? ฉันเขียนกลอนถามไปด้วยใจหวัง เพราะเธอนั้นห่างหายคล้ายชิงชัง หัวใจยังเหมือนเก่าหรือเปล่าเธอ ? ช่างผิดแผกแตกต่างจากเมื่อก่อน เธอเคยอ้อนคลอเคล้าหยอกเย้าเสมอ กลับเปลี่ยนแปลงชอบกลมิปรนเปรอ ฤๅ หลงเพ้อสาวใหม่จึงไม่แล หากรักเราเลือนลางเพราะห่างไกล เหมือนรักของบางใครในกระแส คำเพ้อพร่ำ"จะรักมั่นมิผันแปร" นิยามนั้นที่แท้แค่คำลวง พอจะมีเวลามาหาไหม ? ฤๅ สิ้นแล้วเยื่อใยไร้แววหวง แม้นเธอมิตระหนักรักทั้งปวง โปรดอย่าถ่วงหัวใจฉันให้ตรม ๚ะ๛