หลายๆครั้งที่มองดูฟ้า
เห็นดาราส่องแสงสวยใส
บ่อยครั้งที่ต้องก้าวเดินในที่ๆไม่อยากไป
แต่ต้องจำก้าวไป..อย่างปวดใจตลอดมา
เพราะไม่มีที่ไป
เส้นทางสายหัวใจปิดไปอย่างช้าๆ
ยืนมองท้องฟ้าไม่เป็นอย่างที่ผ่านมา
ความมืดเข้าปกคลุมทุ่งหญ้าเหลือเพียงผู้หญิงที่แทบไม่มีนำตา
.... ยืนร้อง ไห้คนเดียว ....
แต่งเองยังว่ากลอนมันแปลกๆว่ามั้ย