เรไร
เป็นแค่หมา ข้างถนน อับจนจิต
มีชีวิต อาศํยตรอก ในซอกตึก
ไม่ได้ทุกข์ อ้างว้าง อย่างที่นึก
ไม่ยักยึก อยากไป ที่ไหนไป
ยามหิวหา อาหาร เจือจานท้อง
ได้แต่มอง ถังขยะ จะมีไหม
ตะเกียกตะกาย ปีนป่าย ก่ายถังไว้
หาอะไร พอได้ เอาไว้กิน
ตัวก็ด่าง พันธ์ทาง เป็นอย่างว่า
กายเป็นหมา ปากก็หมา เป็นอาจิณ
ทั้งเนื้อตัว เกลือกกลั้ว มั่วดมกลิ่น
หาของกิน ดิ้นรน ก็ทนมัน
จนวันหนึ่ง เที่ยวซอกซอน เดินร่อนเร่
มองเหล่เหล่ เข้าไป ที่ในนั้น
เห็นเพื่อนฉัน มีเจ้าของ จองจับกัน
มีโซ่นั้น เป็นห่วงทอง คล้องที่คอ
มีอาหาร บริบรูณ์ สมบรูณ์นัก
เจ้าของรัก คอยเฝ้า เพน้าพนอ
คอยลูบหัว ลูบคาง นั่งเคลียคลอ
แค่นั่ง
2156
8
0
หน้าส่วนตัว
