กาดำเอ๋ย นกกาดำ ร่ำร้อง กล่อมท้องทุ่ง ยามเช้ารุ่ง โบยบิน ถวิลหวัง คล้ายทับถม นกเอี้ยง ด้วยเสียงดัง ไม่ยอมฟัง กาเหว่า ที่เฝ้าเตือน ฉันหยิบฟืน สุมไฟ ผิงคลายหนาว หมอกนวลขาว ลอยล่อง กลบคลองเขื่อน ตั้งกาดำ จริงแท้ ไม่แชเชือน ต้มยาเฝื่อน ดื่มชม ความขมไป แม้คิดถึง กาแฟ รสแก่หอม แต่ต้องยอม ละทิ้ง อย่างยิ่งใหญ่ กลัวท้องผูก อีกที จะมีภัย โรคเก่าไซร้ คืนมา เสียอารมณ์ จำต้องหยิบ กาดำ ต้มน้ำร้อน ดื่มยาก่อน สามครา ให้สาสม หิวกาแฟ ก็คง เพียงชงนม สูตรผสม ไมโล ดูโก้เลย นกกาดำ ร้องร่า จากป่าไผ่ แล
857
1
0
หน้าส่วนตัว
