คนกุลา
..
เมื่อมองผ่านม่านแมกไม้ชายใบหนา
สุริยาสาดฉายส่องครรลองหวัง
มาปลุกเร้าเจ้านกไพรในรวงรัง
ร้าวประดังเริ่มบรรเทาและเบาบาง
ท่ามคืนหนาวสุดร้าวหวังในรังนก
ยามวิตกปวดประทังทั้งปีกหาง
เจ็บเกินกล่าวจะเล่าใครในเส้นทาง
เว้นบางนางที่เคียงคู่คอยดูแล
เฝ้าดูแลอารมณ์คมความคิด
อะไรถูกผูกติดผิดกระแส
อะไรคล้ายหมายเหมือนไม่เชือนแช
ช่วยกันแก้ปรับไขสิ่งใดควร
หากไม่มีนะน้องนางในพร่างหวัง
นกคงยังเศร้าอาลัยจนใจหวน
ติดอารมณ์พรมระบายไร้ทบทวน
อาจจะด่วนเผยคำซ้ำอีกอำลา
สัญญาใจในครั้งนี้คงมีมาก
มิรู้แสนจะลำบากยากเบื้องหน้า
ยามนกบินผ่านเลยล่วงห้วงมายา
ให้ปีกกล้าขาขนแกร่งทานแรงลม
สัญญาใจกลาง
1189
32
0
หน้าส่วนตัว
