ปราณรวี
เสียงเรียกแม่แลหาผวาวิ่ง
แล้วซบนิ่งในวงแขนแสนอบอุ่น
แว่ววจีปลอบสอนอ่อนละมุน
ภาพลูกหนุนตักแม่แลจับใจ
เสียงเพลงกล่อมขวัญนอนสะท้อนจิต
ชวนให้คิดถึงแม่เราเศร้าไฉน
โอ้แม่จ๋าลูกพรากจากมาไกล
ไม่มีใครช่วยปลอบขวัญที่สั่นคลอน
ยามร้องไห้ไม่มีใครมาช่วยซับ
ต้องซบกับท่อนแขนแทนรองหมอน
ไม่มีเสียงพิสุทธิ์เกื้อเอื้ออาทร
เช่นแต่ก่อนลูกยังเล็กเด็กอีกเลย
ต้องปลอบตนคนเดียวอย่างเดี่ยวโดด
ต้องแล่นโลดต่อสู้ไม่อยู่เฉย
ไร้ผู้แนะชี้แนวทางอย่างที่เคย
ที่จะเอ่ยพึ่งนั้นหรือคือตนเอง
เสียงเรียกแม่แลหาผวาวิ่ง
อกแอบอิงไม่ให้ใครข่มเหง
สองแขนแม่คุ้มกันภัยคลายหว
หน้าส่วนตัว
1441
7
0
