แก้วเปล่า... จะจับตั้งหรือวางก็ราว...ไม่แตกต่าง เพียงผิดท่า ผิดที่...ผิดทาง จะจับกลับมาตั้งวาง...ก็ง่ายดาย เหมือนใจ... ไม่ต่อไม่เติมอะไรหลากหลาย แม้ผิดทาง ผิดที่ วุ่นวาย ก็กลับมาตั้งอยู่ได้...ไม่ยากไป แล้วแก้วเธอเล่า...? แตะต้องเพียงเบาจนสั่นไหว กระฉอกเปรอะเลอะเทอะเปื้อนไป เธอใส่ความคิดใด...ให้ตัวเอง ฉันไม่มีคำตอบใดให้ ในโลกที่กำลังหมุนไปอย่างรีบเร่ง ในบริบทสำเร็จรูป...ที่มีคำตอบเป็นของตัวเอง ถือเสียว่า...มันเป็นส่วนหนึ่งของบทเพลง...ถูกใจเมื่อบรรเลง ...แล้วก็จบลง...
1219
7
0
หน้าส่วนตัว
