sodasasa
ไม่อยากฝัน
ไม่อยากคิดถึงวันข้างหน้า
มันช่างเหนื่อยล้า
กับเวลาที่ยาวนาน
เพราะเส้นทางฝัน
นั้นกลายเป็นเส้นขนาน
ซึ่งไม่มีวันจะมาจรดกัน ณปลายทาง
จึงทำให้ฝันนั้นเลือนลางเหลือเกิน
ในเมื่อเส้นทางฝันนั้นจะล่มสลาย
ในเมื่ออนาคตสดใสจะเริ่มห่างเหิน
จึงตัดสินใจไม่ขอเผชิญ
ไม่ขอเดินบนเส้นทางอันเปล่าดาย
เพราะกลัวกับความฝัน
กลัวว่ามันจะล่มสลาย
กลัวว่ามันจะจากไปไกล
กลัวว่าจะต้องเสียใจจนชินชา
เหนื่อยแล้ว
เหนื่อยที่คิดจะใขว่ขว้า
เหนื่อยที่จะลืมตา
มองโลกบ้าๆนี้ต่อไป
จึงขอยอมแพ้
ขอมีแค่ความฝันอันมอดใหม้
เหลือเพียงซาก เถ้าถ่านฝันในหัวใจ
แล้วให้มันสลายไปในกาลเวลา