เมื่อหมดรักเลิกภักดี จึงต้องหนีพ้นหน้าเธอ ให้ห่างไกลอย่าได้เจอ น้ำตาเอ่อจำต้องลา ไปอยู่ดงกลางพงไพร ขุดดินไร่ยังดีกว่า ไม่ต้องพบสบสายตา ฟังเสียงฟ้าลมประชัน เสียงหรีดหริ่งระงมร้อง มันเสียดก้องหัวใจฉัน เหมือนเย้ยเยาะอยู่นานครัน หรีดหริ่งมันรู้ใจเรา รักเขาแล้วทั้งหัวใจ ลืมได้ไงไม่เหมือนเก่า รู้ทั้งรู้ยอมหม่นเศร้า เหงาแสนเหงาต้องยอมทน ฉันหนีหน้าดีกว่านะเธอ อย่าพบเจอเลยสักหน ฉันรักเธอแล้วทุกข์ทน ยอมเป็นคนรักข้างเดียว
1543
4
0
หน้าส่วนตัว
