�����วันหนึ่งอากาศแจ่มใส ชุ่มชื่นฤทัย จิตใจอารีเบิกบาน หนุ่มน้อยนับเวลากาล จิตใจอาจหาญ เดินทางตามท้องทุ่งนา เห็นหญิงสาวบุษบา ยินดีปรีดา กับความรู้สึกที่มี หญิงสาวแต่งตัวสวยดี เป็นเกียรติเป็นศรี มองดูแล้วช่างงามตา หนุ่มน้อยก็เลยอาสา ชวนหญิงบุษบา ทำความรู้จักกับตน ใจคิดสวรรค์บันดล เสกหญิงให้ตน ให้ไม่อับอายอดสู คิดแล้วก็จ้องมองดู แล้วคิดเชิดชู หญิงสาวผู้นี้งามศิลป์ ใจเธอเหมือนดั่งประทิน สมกับเป็นหญิง งามพริ้งเพลิดแพร้วโสภา เหมือนดั่งกับดวง