ภูวดินทร์
ขวัญกับเรียมเยี่ยมยิ่งกริ่งความรัก
ทุกครั้งมักได้ฟังนั่งคิดหวน
ฟังคราใดใช่เหงาเศร้ารัญจวน
เพียงทบทวนเพลงซ้ำย้ำความจริง
เรียมเหลือทนความซนของเจ้าขวัญ
ทุกครั้งนั่นเล่นน้ำตามตลิ่ง
ชอบวักน้ำใส่เรียมสนุกจริง
ตาแดงยิ่งเล่นอยู่ได้ไม่อายใคร
ขวัญก็หวนชวนคิดผิดสำนึก
เพราะตัวคึกเล่นแต่น้ำผุดดำว่าย
ทำให้เรียมแสบตาอารมณ์ใส่
คนเหงาใจไฉนน้อกวักน้ำเย็น
อกเรียมพลอยคอยนึกรู้สึกหน่าย
คิดถึงสายน้ำนองทั้งสองเล่น
เคยเที่ยวท่องสองว่ายไม่วายเว้น
เช้าสายเย็นลงเล่นเป็นประจำ
รักทั้งสองยืนยงคงเล่าขาน
เป็นตำนานสานรักที่หวานล้ำ
คำที่พรอดเคยพร่ำร่ำทุกคำ
เรียมยังจำว่าขวัญชู้พี่ยังคอย.
2003
13
0
หน้าส่วนตัว
