รักษ์พง..พงพฤกษ์เพี้ยง เพียงไพร หวงป่าป่าเปิดไป ป่นปี้ ห่วงสัตว์สัตว์สูญใส สานสั่ง เหลือนั่นนั่น..หนอนี้ หนึ่งน้อยนานสนานฯ ลานไพรลด..พร้อมหลาก พรากลา เหมือนต่างมุ่งตรงมา ตัดไม้ สูญทุกส่วน..ทิศา ทอดสาด ร้อนคลั่งรักษ์คงไร้ ครุ่นร้าวครวญรวนฯ ป่าเล็ก..ใหญ่ต่างล้วน เตียนลง ประโยชน์ตนตัดพง แต่เพี้ยง สำเร็จเสร็จประสงค์ ปองสั่ง สิ้นแฮ เหลือโล่งหมดมิเลี้ยง มอดแล้วมลายเลยฯ คนเอย..ช่ว
1801
7
0
หน้าส่วนตัว
