หน้าส่วนตัว
เมื่อฝนโปรยใบโรยก็ชื่นฉ่ำ
ยามฝนพร่ำใบช้ำลบรอยแผล
รอฝนหลั่งครั้งหน้าตั้งตาแล
หวังจะลบรอยแผลเมื่อฝนลา
ได้ละอองฟองฝอยเพียงน้อยนิด
ก็ให้คิดคร่ำครวญละโหยหา
อุ่นไอรักอบอวลจึงหวลมา
ให้โหยหาคิดถึงซึ้งเหลือเกิน
หยาดน้ำฝนหล่นไหลปลายใบหญ้า
หยาดน้ำตาหลั่งมาคราห่างเหิน
เธออยู่ไหนใจหนาวร้าวเหลือเกิน
ฉันก้าวเดินวันนี้ไม่มีใคร
ยังหวังไว้วันหนึ่งถ้ายังอยู่
จะเชิดชูใจฉันไม่หวั่นไหว
เพียงเธอบอกออกมาว่ามีใจ
อีกหมื่นไมล์นานเนาว์จะเฝ้า...รอ
ทิพย์โนราห์ พันดาว
1203
0
0
