ปุถุซน
โอ้..ที่รัก
ต่อให้ฉันรำพึงรำพัน
กี่ร้อยหมื่นถ้อยพันคำ
กี่ล้านบทแสนกวีขับขาน
เอื้อนเอ่ยสรรพสำเนียง
คำว่า รัก ออกมา
ก็ไม่เท่ากับความรู้สึกภายใน
ที่ฉันมีต่อเธอตลอดกาลเวลา
ทั้งในอดีต ปัจจุบันและอนาคต
คำว่า รักมิอาจสำแดง
มิอาจอธิบายสิ่งที่ฉันเข้าถึง
ดื่มด่ำลึกล้ำต่อเธอได้
โอ้..ที่รัก
ยามใดที่ฉันจินตภาพ
ถึงเธอ...ผู้เป็นที่รักของฉัน
โค้งรูปเรียวงามใบหน้าเธอ
วิจิตรประหนึ่งสรรพสิ่งในโลกทั้งใบรวมกัน
ดวงตาข้างขวาราวกับดวงเดือนทอแสง
ในคืนที่ธิดาแห่งรัตติกาลแผ่กางปีก
แห่งความมืดครอบคลุมเหนือเมืองของเรา
ข้างซ้ายนั้นเล่าดุจดวงตะวันเบิกอรุณรุ่ง
ในยามเช้าวันใหม่ของการสร้างโลก
คิ้วเฉกก้อ
962
5
0
หน้าส่วนตัว
