หน้าส่วนตัว
ไม่ว่าเราเข้าเดินบนทางไหน
ล้วนแล้วเจ็บทุกข์ใจใช่อาจหนี
ทางราบเรียบไร้โศกนั้นไม่มี
ใยต้องเลือกแต่ทางที่เจ็บหัวใจ
ไร้แล้วหรือฤาต้องผ่านสายธารทุกข์
ใยต้องลุกแล้วเดินเหินห่างหาย
ใยไม่มีทางที่ไม่ให้มลาย
ใยไม่วายต้องเลือกเดินสักทาง
ไม่มีแล้วหรือไรไร้ทางเจ็บ
ต้องเดินเก็บภาพวาดอันบาดหมาง
อยากจะพบจบเจอทางสายกลาง
ที่อาจวางตัวได้ไม่อายใจ
หากเลี้ยวซ้ายคล้ายเป็นเราที่เฝ้าเจ็บ
ต้องทนเสพทางไร้สุขยากลุกไหว
หากเลี้ยวขวาเธอก็เจ็บระรานใจ
เหตุใดไม่มีทางอื่นฝืนชะตา
1261
5
0
