ดาวระดา
ทิวากรผ่อนกายลงปลายฟ้า
ดนตรีป่าเป่าสำเนียงเสียงประสาน
แว่วหวีดกรีดร้องทำนองกาล
แก่งกระจานเจรียงร้อยถ้อยลำนำ
นอนสดับรับเสียงผสานส่ง
คล้ายจำนงเหนี่ยวฤทัยให้ถลำ
ทั่วกาลเกาะน้ำค้างที่พร่างพรำ
โปรยกระหน่ำเหน็บหนาวร้าวอินทรีย์
นอนคุดคู้อยู่เยิงบนเชิงเขา
สถานเนาเนื้อร่างห่างอิตถี
หลับใหลไปในห้วงแห่งดนตรี
พนาลีกล่อมขับให้หลับลง
ปัจจุสมัยไล่ล่าราตรีตก
แผ่นฟ้ายกภากรเกิดเพริศระหง
สกุณาแตกตื่นทั่วผืนพง
เพรียกเสียงส่งเสนาะโสตโปรดฤทัย
ชั่วตรีกาลผ่านไปไวเพียงนี้
หวั่นฤดีดับดิ้นสิ้นตักษัย
กลัวชีพขาดโอกาสได้กลับไป
ฟังเสียงไพรในแหล่งแก่งกระจาน
2494
8
0
หน้าส่วนตัว
