เปเป้ซังแม่มู๋ผู้เดียวดาย
ไกลแสนไกล จากผู้คน และเมืองใหญ่
อยู่ที่ไหน บอกใครใคร คงไม่รู้
ว่าตรงนี้ ยังคงมี ที่นี่อยู่
แต่มีผู้ ใจดี มาดูแล
กลางป่าเขา พนาพรรณ พงไพรกว้าง
ดูอ้างว้าง และโดดเดี่ยว ใจจริงแท้
แต่ก็ยัง มีบางคน ยอมเปลี่ยนแปร
ทวนกระแส ทิ้งเมืองกรุง มุ่งกลางไพร
ยอดดอยสูง พริ้วแผ่ว กลิ่นไอดิน
มีแต่กลิ่น ป่าเขา ของยอดไม้
ที่ตรงนี้ รอคอย แค่อุ่นไอ
จากน้ำใจ ใครสักคน มาป็นครู
ครูบ้านป่า ยอมสละ สุขสบาย
ด้วยมุ่งหมาย ให้เด็กเด็ก มีความรู้
แม้อยู่ไกล แค่ไหน จะไปอยู่
เพื่อความรู้ สร้างคน ให้เจริญ
ขอขอบคุณ ครูทุกท่าน ผู้สละ
ไม่ยี่ระ ความลำบาก ระหกเหิร
ยอมเป็นผู้ สั่งสอน แม้ถูกเมิน
ว่าอาจเดิน ผิดทา
863
11
0
หน้าส่วนตัว
