แก้วประเสริฐ
คำนึงจันทร์
รัญจวนคิดพินิจรักสลักจิต
สิ่งวิจิตรติดตรึงคะนึงหวน
ดุจเงาใจฝากลงตรงเนื้อนวล
เสมือนล้วนสิเน่หาครารำพึง
โลกหญิงจริงหรือคือบทสล้าง
จำต้องสร้างวิไลให้สุดซึ้ง
อ่อนช้อยถ้อยเสนาะเพาะติดตรึง
จึงจะถึงแก่นห้วงแห่งดวงใจ
ปริศนาต้องสร้างฝังกระแส
วกวนแผ่จริงเห็นเป็นเกล็ดใส
ทั้งขาวผ่องรองรับกับภายใน
ป้อนเยื้อใยใฝ่ดำรงตรงงาม
วิจิตรแก้วแววทองสนองเสนอ
อย่าเผลอเลอต่อสิ่งอิงตรงข้าม
วิวิธหวามคำพูดเสนาะตาม
วิลาสล้ำนำเสนอเธอคนเดียว
คำนึงพินิจดั่งจันทร์อันผ่องแผ้ว
หากโกรธแล้ววงพักตร์จักเป็นเสี้ยว
สะบัดสะบิ้งอิงขมวดดุจลวดเกลียว
อาการเป
หน้าส่วนตัว
1147
11
0
