คนกุลา
๐ ลอยละลิ่วปลิวคว้างจากหว่างผา
สาดลงมาเหมือนดังเซาะฝั่งฝัน
ท่ามกลางดงพงพนาในสายัณห์
ก่อหมอกควันฟุ้งฟ้าเคลียป่าไพร
๐ น้ำตกไหลไร้นามแต่งามงด
เกินเรียงรจน์ร้อยจารคำขานไข
ยังฝังตรึงซึ้งจำภาพย้ำใจ
นานเพียงใดดังเหมือนมิเคลื่อนคลาย
๐ ในแดดอ่อนก่อนลาทิวาลับ
สาดแสงจับจะงอยผาแล้วพร่าหาย
เสกสร้างแม้นแสนฝันสุดบรรยาย
ลอดม่านสายสร้อยนทีปกคลี่คอย
๐ การเดินทางบางคราวกลางราวฝน
เหน็ดเหนื่อยจนเจียนหมดแรงถดถอย
เมื่อพักพิงอิงอุ่นกลิ่นกรุ่นลอย
ไอน้ำย้อยย้อมหวังกลับรั้งคืน
๐ ลอยละลิ่วปลิวคว้างจากหว่างผา
สาดลงมาเหมือนห่มคลุมพรมผืน
ยามราตรีคลี่ดำแห่งค่ำคืน
สูดลมชื้นชุ่มรับแล้วหลับตา
1346
5
0
หน้าส่วนตัว
