๏ ขุนเขาสูงเสียดเมฆใครเสกสร้าง อีกหนทางคดเคี้ยวเลี้ยวเลาะป่า มวลไม้พันธุ์สะพรั่งข้างธารา ละลานตาพลิ้วไสวล้อสายลม ความเหนื่อยล้าโรยแรงที่แฝงจิต พลันถูกปลิดปลิวลับมิทับถม ใจเจ้าเอยเคยเศร้าร้าวระทม กลับไร้ตรม ณ ถิ่นอินทนนท์ สองหัวใจไกลห่างเส้นทางกั้น เฝ้านับวันที่ผันหลายพันหน ได้แต่วอนเทวัญบันดาลดล เพิ่งสพผลวันนี้ที่รอคอย ขอถอดวางหัวใจไว้ให้เจ้า ณ วันที่สองเรามิเหงาหงอย ท่ามเขาสูงเสียดฟ้าแห่งผาดอย เราจะคอยเคียงกันทุกวันคืน๚ะ๛
1380
5
0
หน้าส่วนตัว
