วันที่ฟ้าฉ่ำฝนคนเหม่อเหงา บนระเบียงบ้านเก่าเหมือนเศร้าหมอง ลมพัดหวนวูบวนฝนละออง สัมผัสต้องไอหนาวเหมือนร้าวราน โมบายแกว่งไกวสั่นหวั่นวิตก เหมือนเสียงใครโกหกแว่วคำหวาน การรอข่าวเรื่องราวที่ยาวนาน ใจสะท้านกร้านกรำร่ำเรื่อยมา มองราวฟ้าสีเทาเล่าเรื่องผ่าน สถานการณ์สัมพันธ์มีปัญหา คนทางนี้ขลาดเขลาเบาปัญญา จึงไม่กล้าท้าทายแพ้พ่ายใจ เฝ้าฝากบอกเพียงว่าสารภาพ ไม่อยากทราบเหตุผลเรื่องคนใหม่ จึงไม่อาจไถ่ถามความเป็นไป มีเพียงความห่วงใยที่ส่งมา
2175
5
0
หน้าส่วนตัว
