๏ ใจเอ๋ยเคยเกษมปรีย์เปรมสุข จิตรเอ๋ยได้สนุกทุกข์ห่างเหิน น้องเอ๋ยมาราร้างทำหมางเมิน สาวเอ๋ยพาลมาเดินเหินห่างไกล พี่เอ๋ยรักแน่แท้ยิ่งนัก สวาทเอ๋ยมาหักถูกผลักไส ใครเอ๋ยหนอเล่าจะเข้าใจ เหงาเอ๋ยนานเพียงใดไม่รู้เลย คนึงเอ๋ยความหลังครั้งเก่าก่อน รักเอ๋ยไม่คอยหลอนหลอกย้อนเย้ย นอนเอ๋ยเรียงเคียงหมอนกอดหนุนเกย นานเอ๋ยกลับเฉยเมยเป็นเย็นชา พอเอ๋ยแค่นี้หนอไม่ขอพบ หญิงเอ๋ยหมายมาสบจะหลบหน้า ขอเอ๋ยอยู่อย่างเหงาเจ้าน้ำตา อย่าเอ๋ยมาง้องอนคนอ่อนแอ.....๚๛
1662
7
0
หน้าส่วนตัว
