พิมญดา
เราสองคนมั่นในรักกันนานเนา
ทั้งสองเราเคยสัญญาคราเดือนหงาย
พอมีเขาเข้ามาแทรกใยกลับกลาย
เรื่องมากมายคราวหนหลังพังยับเยิน
ฉันเข้าใจคนอยากไปรั้งไม่อยู่
น้ำตาพรูถึงดึงไว้ใจห่างเหิน
เวลาเราเหลือน้อยแล้วเจ็บเหลือเกิน
ต้องเผชิญห้วงเวลาตาพร่างพราย
ฉันยังเหลือวันเวลาอีกเท่าไหร่
กอดได้ไหมก่อนหัวใจจะสลาย
ก่อนจะทิ้งฉันเอาไว้ให้เดียวดาย
ก่อนเธอกลายเป็นคนอื่นสะอื้นทรวง
น้ำตารินมองฟ้าหม่นคนรักหาย
เจ็บเจียนตายเขาทำลายสิ่งที่หวง
ที่ผ่านมามีแต่คำพร่ำหลอกลวง
เขาไม่ห่วงทิ้งเยื่อใยหนอใจคน
ถึงจะยั้งจะรั้งเธอด้วยน้ำตา
ยื้อเวลาคนหมดใจคงไร้ผล
ถึงขอร้องจนหมดแรงดวงกมล
ฉันจะทนเก็บรอยช้ำจำใ