แมวคราว
คิดถึงดงพงไพรไหม...กางเขน?
เงาไม้เอนริมน้ำรินถิ่นอาศัย
เคยเริงร่าหากินทั่วถิ่นไพร
แล้วมือใครเล่าพรากเจ้าจากดง
เจ้าร่างน้อยนี้หรือเขาซื้อหา
ตั้งราคาตามเสียงร้องต้องประสงค์
ยิ่งเจื้อยแจ้วจับใจจากไพรพง
โดนขังกรงขายแพงลิบชั่วพริบตา
เห็นกลางเขนไกลดงเกาะกรงหงอย
ตาคู่น้อยนิดเดียวเจ้าเหลียวหา
ไหนบึงกว้างป่าใหญ่ไหนธารา?
เห็นแต่ตาคนจ้องมองรอบกรง
เจ้าเหงาหงอยคอยใครซื้อไปเลี้ยง
ไม่ส่งเสียงหวานใสชวนไหลหลง
สิ้นกางเขนเสียแล้วจากแนวดง
ป่าก็คงสิ้นสวยด้วยวังเวง
เพลงกางเขนบทเก่าเคยเล่าว่า
ป่าพึ่งสัตว์สัตว์พึ่งป่าจึงกล้าเก่ง
แต่นี่คนใจร้ายลายนักเลง
มาข่มเหงบดขยี้ดีอย่างไร?
ชอบเสียงนก