12 เมษายน 2556 21:59 น.
คีตากะ
บางอกหักรักคุดสุดปวดร้าว
ทนเหน็บหนาวเอกาพาโศกศัลย์
รักข้างเดียวเปลี่ยวนักหนักชีวัน
เขาหยามหยันเราโง่ซัดโซเซ
บางมากรักทักทายหลากหลายหน้า
ดั่งดาราล้อมเดือนเหมือนสรวลเส
ต้องหลบหลีกปลีกกายใจลังเล
รักถ่ายเทมากไปเกินใจรับ
บางสันโดษโลดแล่นแดนเปล่าเปลี่ยว
มุ่งจิตเดียวเทียวไปไร้ห้องหับ
ปลีกวิเวกเฉกชนคนอาภัพ
เพียงซึมซับความว่างระหว่างใจ
บางนำทัพรับศึกคึกคักสู้
ชีวิตอยู่บนเส้นด้ายกายสั่นไหว
สู้งานหนักหักหาญผ่านพ้นภัย
สงครามใหญ่แห่งชีวิตพิชิตงาน
บางท้อแท้แพ้ภัยจิตใจท้อ
ย่นระย่อต่อชีวิตคิดสงสาร
ตัวตนนี้ที่ล้มลุกต้องคลุกคลาน
ทรมานเนิ่นมาหน้าน้อยใจ
บางความสุขปลุกเร้าเข้าใจแจ้ง
หนทางแห่งวิมุตหยุดสงสัย
เพียงจิตหนึ่งซึ้งซาบอาบหทัย
ทุกสิ่งไหวเพราะใจวุ่นจึงหมุนวน
บางขลาดเขลาเทาหม่นเหมือนคนทุกข์
เพลินสนุกกับกามยามสับสน
จิตจ่อมจมตมเลนเล่นซุกซน
เพียงหลุดพ้นความเหงาสิ้นร้าวราน
บางเรียงร้อยถ้อยคำชำนาญศิลป์
ดั่งเทวินทร์สิงสถิตจิตไขขาน
สร้างเรื่องราวพราวพรายร่ายวิมาน
บนสุสานแห่งอักษรซ่อนเงื่อนงำ
บางกราดเกรี้ยวเฉียวฉุนเหมือนขุ่นข้อง
เข่นฆ่าผองหมู่มารพานน่าขำ
เล่นละครย้อนยอกกลอกกลิ้งทำ
บดเคี่ยวกรำมายาเลิกราวี
บางสงบจบนิ่งไม่ติงไหว
ราวหินใหญ่ว่างเปล่าเฝ้าปลีกหนี
ลืมตัวตนจนถ้อยร้อยวจี
ดับชีวีจากโลกสิ้นโศกตรม
12 เมษายน 2556 22:00 น.
คีตากะ
เขาว่าดวงปีนี้ ปีเสือดุ
แผ่นดินคุกรุ่นร้อนตอนเริ่มหนาว
เหนือหิมะถล่มถมทางยาว
ใต้มีข่าวแผ่นดินไหวในทีวี
มีน้ำใจไหลหลั่งยังผองเพื่อน
มิแชเชือนช่วยกันไม่หันหนี
ร่วมบริจาคมากของเงินทองมี
เห็นความดีมนุษย์สุดตื้นตัน
ยังไม่ทันหายเศร้าคราเราบ้าง
ชาวนาต่างทนทุกข์สิ้นสุขสันต์
แล้งมาเร็วเอลนิโญโธ่จาบัลย์
ต้นข้าวพลันเหี่ยวเฉาต้องเผานา
ใช้แต่ปุ๋ยเคมีวิธีพลาด
เพลี้ยระบาดลามทุ่งยุ่งจริงหนา
มากับแล้งแฝงกายหมายกลืนนา
เหตุเพราะยาฆ่าศัตรูต่อสู้มัน
เสียระบบนิเวศน์สาเหตุหลัก
ผลประจักษ์ทั่วประเทศหลายเขตขัณฑ์
ดินเสื่อมไปข้าวไม่งามผลตามทัน
ยังเสียขวัญเพราะน้ำน้อยต้องคอยนาน
แต่ราคาข้าวสูงจูงใจให้
ชาวนาไทยเร่งทำนาพาสังขาร
หวังปลดหนี้ที่ค้างคามาเนิ่นนาน
กลับซมซานเพราะภัยแล้งแหนงฤดี
เศรษฐกิจว่ามาแรงอย่าแคลงจิต
โตอีกนิดกว่าปีก่อนนอนสุขี
บาทแข็งค่าดอลล่าร์อ่อนค่อนข้างดี
นำเข้ามีกำไรในค่าเงิน
ต้นทุนต่ำทำกำไรจะได้มาก
สินค้าจากต่างแดนแม้นเหาะเหิน
จะถูกลงกว่าเก่าเราจำเริญ
แต่อย่าเพลินส่งออกแย่รีบแก้ไข
เขาบอกว่าต้องยืดหยุ่นถ้าคุณแน่
มองหาแต่โอกาสอย่าพลาดไผล
ทั้งขาขึ้น-ขาลงคงกำไร
เพียงฉับไวทันข่าวทุกก้าวย่าง
การลงทุนมีเสี่ยงอาจเพลี้ยงพล้ำ
อุตสาหกรรมลงทุนในแดนไกลห่าง
เพื่อกระจายความเสี่ยงเลี่ยงอับปาง
ร่วมหุ้นต่างประเทศเขตปลอดภัย
เน้นพอเพียงภายในก่อนไปขาย
สร้างเครือข่ายชุมชนคนแจ่มใส
รากฐานแกร่งแข่งขันหาหวั่นใคร
ไทยช่วยไทยร่วมปกปักสามัคคี
เงินเฟ้อมาค่าของล่องสูงลิ่ว
เดินตัวปลิวเงินหดหมดสุขศรี
รายได้น้อยพลอยช้ำกรรมชีวี
เพียงต้นปีเสือออกลายหมายกลืนกิน
โบราณว่าพายุใหญ่ไม้ยืนล้ม
พ่ายแรงลมเพราะต้านพานสูญสิ้น
แต่หญ้าน้อยต้อยต่ำเตี้ยติดดิน
รอดชีวินเพราะโอนอ่อนผ่อนตามแรง
เพียงเตรียมพร้อมปรับตัวอย่ามัวหลง
สติคงมั่นไว้ไม่หน่ายแหนง
เล็งทิศทางถอยสู้รู้หนักแรง
ผ่านปีแห่งเสือดุลุพาลภัย....
12 เมษายน 2556 22:01 น.
คีตากะ
กระแสโลก สังคมบ่มเพาะให้
ผู้ชนะจะเป็นใหญ่ในใต้หล้า
เกมแข่งขันสรรค์สร้างทางมายา
เสียเวลาชีวิตติดเวียนวน
อยู่ในมุมที่แตกต่างทางความคิด
เป็นเพียงสิทธิ์ใช่ศัตรูดูเหตุผล
คิดต่างไปใช่ร้ายพรายกมล
หยุดคิดพ้นถนนเศร้าเฝ้าเวียนว่าย
เลิกแยกแยะฉันและเธอเลิกเพ้อฝัน
มีใครกันคงอยู่รู้ความหมาย
ปราศเริ่มต้นท่ามกลางร้างบั้นปลาย
ทุกสิ่งกลายว่างเปล่าเถ้าธุลี
สงบ สันติ ทุกทิศา
เผาตำราเพ่งจิตพิศแสงสี
พระผู้รู้อยู่ภายในมองให้ดี
ณ ตรงนี้ มีรักแท้เพียงแค่มอง
12 เมษายน 2556 22:01 น.
คีตากะ
เพียงความคิดกระเพื่อมไหวในความว่าง
สีเข้มจางลวดลายหลายหลากสรรค์
ปรากฏเงาพราวพรายหลายหมื่นพัน
ล้วนเสกสรรค์จากจิตคิดคำนึง
ราวสายลมพรมไหวในเปลวเทียน
วูบวาบเวียนสีแสงแรงลมถึง
ภาพที่เห็นเป็นไปให้ตราตรึง
เริ่มจากหนึ่งเท่านั้นกลายผันแปร
ก่อเรื่องราวฉันเธอและเจอเขา
มีเรื่องเล่ามากมายคล้ายบาดแผล
ทิ้งร่องรอยน้อยใหญ่ให้เหลือบแล
ทั้งที่แท้แค่ใจที่ไหวไป
คือละครร้อยบททดสอบจิต
เพียงความคิดมุมมองของใครไหน
คำวิจาณ์ผ่านหูพรั่งพรูใจ
หาได้ไหวจิตแท้แค่ผ่านเลย
ชนทั้งสิ้นสุดท้ายมลายลับ
เกิดแลดับแก่นธรรมนำเฉลย
ชนทั้งหลายจากไปแล้วแผ่วรำเพย
ประหนึ่งลมผ่านเลยดังเคยมา
ใครกันเล่า? คงอยู่ดูอีกครั้ง
คนอยู่หลังคนสุดท้ายใครกันหนา
ก่อนกำเนิดหลังชีวิตพิจารณา
ก่อนโลกาเริ่มหมุน คุณคือใคร?
12 เมษายน 2556 22:02 น.
คีตากะ
ฝั่งทางนี้....ที่เก่าเราคุ้นเคย
กาลล่วงเลยผ่านมาฝ่าเงาฝัน
มีเพื่อนพ้องน้องพี่ที่ผูกพันธ์
ร่วมสุขสันต์และเศร้าเราชาชิน
ที่ตรงนี้...มีเมืองแห่งเรื่องราว
ทุกย่างก้าวแปรปรวนชวนถวิล
มีสายลมห่มฟ้าเป็นอาจินต์
ทั่วแดนดินแปรเปลี่ยนเหมือนเวียนวน
ฟากฝั่งนี้มีเรือเพื่อข้ามท่า
มีท้องฟ้าสีครามงามฉงน
มีทะเลเห่กล่อมย้อมกมล
มีถนนทอดยาวให้ก้าวเดิน
ฝั่งทางโน้น...แปลกไปไกลเกินฝัน
ทุกวารวันเฝ้ามองร้องสรรเสริญ
มีทิวเขาเย้ายวนชวนเพลิดเพลิน
ดูไกลเกินลิบลับกับหมอกควัน
ที่ตรงนั้น...ว่างเปล่ามิเหงาเงียบ
ลมเย็นเยียบพัดมาคราวสันต์
มีดอกไม้ไหวเอนเห็นหลากพันธุ์
ดวงดอกนั้นเจรจาช่างพาที
ฟากฝั่งโน้น...มีถนนพิกลแปลก
มัจฉาแหวกวารินสิ้นหมองศรี
มีเมืองแห่งความรักและภักดี
ทั่วธานีสุขสันต์นิรันดร์กาล
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟคีตากะ
หน้าส่วนตัว
1111
