18 มิถุนายน 2548 02:35 น.
				
												
				
								ประภัสสุทธ
		
					
				
ก่อกำเนิดเกิดยามตาม"รับน้อง"        ชวนเพื่อนพ้องร่ำร้องเปล่งประกาศ
พิสูจน์วันทดสอบความสามารถ           ใครดีเด่นเก่งกาจให้ผ่านไป
ให้ทำท่าทำทางแบบต่างต่าง               ให้ล้มกลิ้งนอนครางทุกอย่างเห็น
ให้รู้รสเผ็ดร้อนมินอนเย็น                เพื่อขึ้นเป็นรุ่นน้องสืบพ้องกัน
เปรียบทหารสู้ตายกับข้าศึก                ที่ยุทธยอดยักยึกมิเกรงขาม
ยิ่งเหนือกว่าทหารที่เอ่ยนาม               แม้คนใดมิทำตามได้เห็นกัน
หากเปลี่ยนเหตุแปลงการณ์คติใหม่    ประสานมือมัดใจให้น้องเห็น
ด้วยความรักอบอุ่นเป็นกันเอง           พี่น้องคงมิกริ่งเกรงวังเวงใจ
คงปลาบปลื้มกับคำว่า"รับน้อง"           ต่างสบตาส่ายมองสะท้อนเห็น
"สถาบัน"คงน่าอยู่อย่างร่มเย็น           พี่น้องคงมิรำเค็ญเพราะเข่นกัน				
			 
			
				18 มิถุนายน 2548 02:20 น.
				
												
				
								ประภัสสุทธ
		
					
				
สองมือถือสัตย์ปฏิญาณ        ใครหมิ่นขู่ขานต้านตอบ
เราผิดฤาใคร่คิดชอบ          รุกราสวนสอบชอบธรรม
ทำดีว่าไปตามดี                   ทำดีว่าเสียหาได้
เค้นความถามไต่ตามนัย     สิ้นสุดแจ้งใสในความ
ฤาใครจักคิดคดโกง            ว่าความสุดโต่งแก้ไข
จนจิตอับเขลาจัญไร            สินสอดโต๊ะใต้ไม่เกรง
หวั่นว่ากับข้าหามิได้            พึงให้ฆ่าไซร้จักเห็น
หวังทองหรือดีมิเป็น            หาใช่คนเช่นอันธพาล				
			 
			
				14 มิถุนายน 2548 01:13 น.
				
												
				
								ประภัสสุทธ
		
					
				
ฉันถูกขับกล่อมด้วยจริต
อารมณ์ออกฤทธิ์จิตใฝ่
ภายใต้บังเหียนหัวใจ
น้ำตาหลั่งไหลล้นริน
ฉันหลงอำนาจความรัก
จับเจ่าจมปลักรักเขา
เพียงแสงน้อยนิดติดเงา
พร่ำเพ้อเป็นเขาเฝ้าคอย
ฉันเจนเจ็บจนท้นท่วม
รู้รักสำรวมคิดใคร่
หากเอ่ยถึงเรื่องหัวใจ
บอกเลยมิใยใคร่เจอ				
			 
			
				14 มิถุนายน 2548 01:02 น.
				
												
				
								ประภัสสุทธ
		
					
				
*เดินเล่นบนทางเส้นหนึ่ง          ก้อนหินอ่างอึ่งร้องทัก
                       
ไปหนแห่งใดรู้จัก                    จึ่งก้าวทึกทักทำเดิน
*เจ้าเห็นเพื่อนฉันบ้างไหม        เขาหลงทางไกลไร้แสง
มืดค่ำอ่อนล้าสิ้นแรง                 เซซวนแอบแฝงที่ใด
*เจ้าเอยจงโปรดระวัง                ข้าเตือนจักฟังจดไว้
เพียงเจ้าตัวเดียวเทียวไป        คงพลัดสนไพรไกลคอน
*จะคือเพื่อนพ้องของข้า              ลับหายจากลากล่าวก่อน
แค่หวังเรียนรู้พงศธร              บัดนี้เขารอนร่อนลา
*จงเดินตามรอยเท้าเก่า            สะท้อนสั่นเทาคงมั่น
เปี่ยมพร้อมสุขุมสรรพครัน       สู่ป่ากว้างกันก้าวเดิน