21 สิงหาคม 2548 15:44 น.

ณ. ค่ำหนึ่ง

ประภัสสุทธ

มัวครึ้มกลิ่นชื้นแดดใต้ไผ่ป่า

หญ้าจากมุงหลังคารับเม็ดฝน

ใบไผ่ร่วงหล่นมาเททับท้น

ปกกั้นซุ้มแห่งคนอุดมการณ์


กับทั้งยอไม้ใหญ่ยืนตระหง่าน

ผลัดใบแต่เดิมกาลนานหนักหนา

ค่ำมืดเพ็ญครั้งใดแสงลอดมา

กระทบวงสุราคราครืนคราม


ไฟเทียนแสงรองรองบนจุกเหล้า

ประเด็นดังปลุกเร้าอารมณ์ขรึม

หยอดโยนความคิดเห็นถ่ายซับสึม

เหล้าขาวรสด่ำดื่มฤทธิ์รวยรา


อับฝนหยดน้ำค้างโปรยปลงตก

แดงเดือดแผ่คลุมปกความคิดเห็น

ซ่านส่าประเด็นร้อนให้ผ่อนเย็น

กีต้าร์สัมผัสเส้นเป็นเพลงคลอ...				
15 สิงหาคม 2548 01:06 น.

หามาให้เจ้านะลูกน้อย..

ประภัสสุทธ

สู่ห้วงกำเนิดเกิดสิ่งมีชีวิต

เพศแม่ผู้ลิขิตรับสถิตย์ผู้พร้อมโลก

อ้อมอุ่นยามเมื่อกอดลูบไล้ผิวแผ่วให้คลายโศก

มือละมุนจับหนุนนอนเปลโยกแกว่งไกวมิห่างกาย


ข้าวของสิ่งนานาเตรียมหาหากได้

ให้เจ้าลูกน้อยสอยใช้เล่นยามตื่นนอน

เมื่อหิวดูดน้ำกินนมต่อแล้วหนุนนอนหมอน

เย็นคล้อยตะวันรอนแม่จะห่อนหาป้อนข้าวกิน


แม่จะหาปลาวาฬมาผัดทอดป้อนข้าว

จะเอาขนมหวานเครื่องคาวเมืองถนนยาวให้เจ้ากิน

นกกาที่ขวักไขว้บินจะจับฉวยมาให้เล่นจนพอใจ

หากเจ้างอแงยามใดแม่คงทุกข์ใจเศร้าระทม				
1 สิงหาคม 2548 23:58 น.

เมื่อแดดยังออก..สองขายังเดิน

ประภัสสุทธ

*เมื่อใดที่มองฟ้ายังเห็นดาว

เมื่อไรที่ตีนเปล่าเดินเพ่นผ่าน

เนื้อตัวห่อหุ้มผิวอันหยาบกร้าน

สะพายอุดมการณ์ปาดเหงื่อไคล


*แสงแดดระอุอุ่นตะวันรอน

เงาทาบถนนร้อนทิ้งเบื้องหลัง

ย่ำเดินบนดินแล้งแตกผุพัง

เหนื่อยกายแต่ใจยังมิแล้งแรง


*หนาวเย็นจนเหน็บกายยามหมดแดด

มิดมืดเสียงลมแผดสะพือไหว

คร่ำเคร่งอยู่กับงานสะท้านใจ

ใต้กลิ่นละอองไออุดมการณ์				
ไม่มีข้อความส่งถึงประภัสสุทธ