16 กรกฎาคม 2550 19:44 น.
พิมญดา
ไม่เอาน่า..@
.จงอย่าเสียน้ำตาให้เขาเลย
คนที่เอ่ยไล่น้องออกห้องฝัน
ได้หญิงใหม่ทิ้งน้องไปในเร็ววัน
คนเช่นนั้นเขาไม่แคร์แม้ลูกเมีย
ไม่เอาน่า......@
หยุดร้องให้นะน้องรัก
คอยฟูมฟักลูกยาอย่าหวั่นไหว
ถึงเป็นแม่ม่ายป้ายแดงไม่เป็นไร
อย่าให้ใครทำน้องช้ำสองเลย
ไม่เอาน่า..@
อย่าคิดมากปล่อยผันผ่าน
ใจร้าวรานพี่มากอดมาปลอบขัวญ
ร้องให้เถอะกับอกพี่นะชีวัน
อย่ากลั้นมันร้องออกมาน้ำตาริน
ไม่เอาน่า..@
อย่าร้องนานพี่ขอร้อง
ลูกของน้องมองหน้าน้ำตาไหล
น้องอย่าเศร้าให้กับคนที่ไร้ใจ
คนข้างกายยังอยู่ดูน้องร้องให้เอย
16 กรกฎาคม 2550 11:11 น.
พิมญดา
สายลมหนาว
ชอบมา..พร้อมกับความเหงา
ทุกเรื่องราว .. ดูว่างเปล่า
มองผู้คน เหมือนเงา.. ที่บางตา
ความอ้างว้างโหยหา.
มาจาก ก้นบึ้งของหัวใจ
ฉันเป็นฉันคงนั่งจ้องตา กับความเหงา
มันเคว้งคว้าง.. ทางว่างเปล่า
คละเคล้ากะสายลมหนาวที่ผ่านมา
ความเหงาเศร้าเหว่ว้าเลยเกราะกินใจ
เวลาที่เรา....เกิดความรู้สึกเหงา
ใจมันต้องการหา..ใครสักคน
เอื้อมมือ..มาโอบกอดเราไว้
ให้อบอุ่น.
วิถีทางเลือกของคนเหงา
คงได้แต่เขียน..บันทึกเรื่องราวเหงาเหงา
ของตัวเองไว้ในไดอารี่เล่มโปรด
ชอบที่จะจมกับความเหงา
ชอบที่จะทรมานตัวเองลึกๆ
แล้วถามกับตัวว่า.
จะมีไหม..ใครสักคนลบความเหงา..จากหัวใจ
จะมีไหมใครสักคน..โอบกอดให้..คลายหนาว
หรือว่า
มีใครสักคนแล้วจะหนาวและเหงามากกว่าเดิม
คงต้องนั่งจมกับกองหนังสือ..
กาแฟถ้วยเก่าที่มีที่มาที่ไปของมัน
เช้าๆก็นั่งจิบกาแฟ.อุ่นๆที่ตั้งใจชงให้ตัวเอง
กับไออุ่นของแสงแดดยามเช้า
แล้วก็เอื้อมมือกอดตัวเอง
ทุกครั้งที่รู้สึก..เหงาและหนาวจับใจ
แค่นี้ก็ทำให้เราคลายเหงาได้บางครา........
15 กรกฎาคม 2550 19:29 น.
พิมญดา
..ฉันมานั่ง ทวนความหลัง ทั้งใจแปลบ
คนเคยแอบ แนบใจ ไปจากฉัน
เธอคนที่ ฉันนี้รัก มากทุกวัน
มาลืมกัน ลืมน้ำคำ ทำได้ไง
...อยากร้องให้ เมื่อหัวใจ เธอกลายเปลี่ยน
ฉันจวนเจียน ชีพดับ รับรู้ไหม
เพราะเธอตัด ไม่เหลือ แม้เยื่อใย
สะอื้นไห้ น้ำตาตก จนอกตรม
...เธอคือคน ที่ฉันรัก ภักดีมั่น
ใยสัมพันธ์ เคยมี ต้องขื่นขม
เพราะเธอเชือด เฉือนใจ ไห้ซานซม
ดั่งมีดคม แทงลับหลัง ไม่ยั้งมือ
...แม้ต้องเจ็บ หัวใจมาก สักปานไหน
เธอสะใจ เพราะฉัน นั้นคนซื่อ
จะไม่ยอม น้ำตาหล่น ให้คนลือ
ถ้าฉันซื่อ เธอทำได้ ไม่ว่ากัน
...ฉันขอใจ ที่แกร่งกล้า มาอีกครั้ง
จะกลบฝัง ลบชื่อเธอ จากใจฉัน
เสียเธอไป บันทึกไว้ นานแสนนาน
จะเก็บมัน เป็นเกราะป้อง คุ้มครองใจ.
...เมื่อมันเกิด ขึ้นมาแล้ว เธอไม่ผิด
คนที่ผิด คือฉัน มันใจง่าย
ฉันไม่โทษ โกรธแค้น เคืองใดใด
ให้อภัยคน เคยใกล้ ให้ไปดี
...เรื่องของเธอ กับฉัน ฝังมันไว้
เธอจากไป เหมือนฝันร้าย ใกล้ริบหรี่
จบลงแล้ว วันใหม่ฉัน คงฝันดี
ต่อแต่นี้ ชื่อเธอลบ กลบฝังดิน..
0o.O (พิมญดา) O.o0
15 กรกฎาคม 2550 18:31 น.
พิมญดา
@...แฟนใครหนอ มานั่งป้อ อ้อล้อฉัน
บอกทุกวัน ไม่มีแฟน ไว้ควงแขน
หน้าตาดี บอกไม่มี้ ไม่มีแฟน
ก็สุดแสน ใจอ่อน กะล่อนจริง
@...บอกน้องยา ขอดูลาย เซ็นหน่อย
ตัวหนังสือ น้องน้อย น่าหวงแหน
ไปกันเถอะ จดทะเบียน มาเป็นแฟน
ช่วยเซ็นชื่อ แถมสกุล พี่อุ่นใจ
@...พูดไปได้ ไม่อายใคร เลยนะพี่
ฟังคำพูด ดูดีเป็น ใช้ได้
แต่กะล่อน มากไป ไหมพี่ชาย
น้องคงไม่ เชื่อใจชาย เจ้าคารม
@...มีคนบอก คารมนั้น เป็นต่อ
แต่รูปหล่อ เป็นรอง น้องกลัวขม
ทั้งคารม รูปก็หล่อ มารวมกัน
กลัวใจช้ำ คูณสอง น้องขอลา
14 กรกฎาคม 2550 18:09 น.
พิมญดา
...@ฉันเข้มแข็ง ขึ้นมา น่าสงสัย
คนเคยร้าย หายไป จากใจฉัน
ไม่ต้องมา ตัดพ้อ อ้อล้อกัน
คนที่ฉัน เคยชัง ห่างหายไป
...@หรือเพราะฉัน ได้ระบาย ใจที่นี่
มาทุกที มีคน ปลอบใจให้หาย
มีคน ที่รัก และเข้าใจ
ฟังความใน ฉันพร่ำ ไม่ซ้ำเติม
...@ตื่นขึ้นมา นั่งหน้าคอม พร้อมเปิดเว็บ
ใจเคยเจ็บ เพื่อนให้ แรงใจเพิ่ม
ทำให้ฉัน นั้นแกร่ง มากกว่าเดิม
ช่วยริเริ่ม ชวนแต่งกลอน ออดอ้อนกัน
...@บางท่านมา ระบายใจ ในเรื่องรัก
บ้างอกหัก รักร้าว เศร้าโศกศัลย์
บางท่านว้า..เหว่มา ฮาเฮกัน
ส่วนตัวฉัน ผ่อนคลาย ในวิญญา
...@เออ..นะบ้าน กลอน วิเศษนัก
มีคนรัก มากมาย ให้ปรึกษา
ไม่ต้องเอ่ย สำเนียง เสียงออกมา
แค่กานดา พิมพ์กลอน อ้อนจากใจ
...@รู้สึกรัก เพื่อนทัก ให้ขวยเขิน
แสนเพลิดเพลิน เพื่อนเอา รอยยิ้มให้
รู้สึกเบื่อ เพื่อนก็ชวน เขียนกลอนไป
รู้สึกได้ บ้านกลอนนี้ พี่น้องกัน...
Calendar
Lovers
12 คน เลิฟพิมญดา
หน้าส่วนตัว
2450
