10 กรกฎาคม 2550 22:00 น.
พิมญดา
...รักเจ้าเอ๋ย เลยไปก่อน จะได้ไหม
ในหัวใจ เจ็บช้ำรัก ยากเลือนหาย
หากยื่นมา ให้ฉัน มันบาดใจ
เก่าไม่หาย ใหม่มาทับ ดับดวงแด
...รักเจ้าเอ๋ย อย่าเอารัก มาทับถม
อกระทม นอนทายา สมานแผล
ใจดวงนี้ ต้องช้ำหนัก ยากผันแปร
เจ็บดวงแด เจียนจะขาด อนาถใจ
...รักเจ้าเอ๋ย ใจดวงนี้ มีเพียงหนึ่ง
โดนรักขึ้ง ด้วยแส้ แย่..ไม่ไหว
โดนทั้งหลอก ทั้งลวง ดวงฤทัย
แผลเต็มกาย ร้าวระบม ซมกายา
...ปิดประตู หัวใจ ใส่กลอนไว้
ไม่อยากให้ ใครมาอ้อน ตอนรักษา
ต้องนอนซม ขมฤทัย ไมสร่างซา
กรุณา เลยไปก่อน พักผ่อนใจ
...หัวใจฉัน มันจะใหญ่ แค่ไหนกัน
เธอเฉือนมัน ไม่เหลือซาก ยากรับได้
หัวใจร้าว มันหนาวเหน็บ เจ็บปวดใจ
ช่วยเอารัก ไปให้ไกล ใจยังโทรม...
?o.O (พิมญดา) O.o?
10 กรกฎาคม 2550 17:55 น.
พิมญดา
อย่าทำลาย ความหวัง ที่เหลืออยู่
ฉันควรคู่ กับเธอ นั้นแค่ไหน
เรื่องอดีต ผ่านมาแล้ว ชอกช้ำใจ
กลัวหัวใจ โดนกระทำ ซ้ำจาบัลย์
อย่าเข้าใกล้ มากไป ฉันมันหวาด
ความโง่เขลา ยังขยาด ในใจฉัน
หลงเชื่อง่าย ใจง่าย มานานวัน
สุดท้ายมัน แค่เปลือก เลือกเอามา
อย่าเอาใจ ห่วงหา อาวรณ์นัก
เวลาจาก ทนไม่ได้ ใจห่วงหา
เธอมาเป็น คนที่คั่น ของเวลา
หรือจะมา ชั่วครั้ง นั่งข้างกาย
โลกทั้งใบ มันใหญ่ เกินไข่วคว้า
ม่านน้ำตา ก็ไหลได้ ไม่ขาดสาย
หากต้องร้อง อีกครั้ง คงขาดใจ
รักครั้งใหม่ ขอทำใจ ให้ใคร่ครวญ
10 กรกฎาคม 2550 06:02 น.
พิมญดา
.....เจอะเธอคน บ้านกลอน มาอ้อนรัก
ขอสมัคร เป็นคู่สอน กลอนแว่วหวาน
จะคอยสอน กลอนกวี ให้เชี่ยวชาญ
ใจสะท้าน ยิ้มยั่วเย้า สาวภูธร
.......หนุ่มกรุงพร่ำ คำหวานหู มิรู้หาย
มาบอกรัก หมดใจ ใช่ยอกย้อน
สาวภูธร ก็เต็มใจ ให้สอนกลอน
พูดออดอ้อน สาวบ้านนา พาคล้อยตาม
.......หากรักแล้ว รักเลย อย่าทิ้งขว้าง
เพราะอ้างว้าง เปลี่ยวใจ มาหลายหนาว
หากคิดจะ รักน้อง แค่ชั่วคราว
น้องคงเฉา อยู่บนดอย น้อยใจตาย
......ลองคบกัน ดูก่อนไหม ใจเสนอ
สำหรับเธอ ไม่คิดตังค์ สนใจไหม
หากรักแล้ว สาวภูธร วอนจากใจ
หนุ่มกรุงไม่ มาหลอก ให้ชอกช้ำ
.....คนบนดอย กินผักบุ้ง แล้วตาหวาน
อยากให้ทาน ฝีมือน้อง แสนเลิศล้ำ
น้องปรุงเอง ให้พี่นั้น ทานสักคำ
รสไม่ซ้ำ อร่อยแน่ แม่ยังชม
....จะพาพี่ ไปแอ่วดอย ชมหมู่ไม้
พาหัวใจ ที่ชื่นบาน ฝันสุขสม
นั่งแต่งกลอน ชมฟ้าไกล ได้อารมณ์
อยู่ชิดชม เคียงคู่ สาวภูธร..
?o.O (พิมญดา) O.o?
8 กรกฎาคม 2550 08:46 น.
พิมญดา
...คนเคยรัก.......... คนนั้น เขาอยู่ไหน
คนของใจ.......ที่เคยซึ้ง...รำพึงหา
คนเคยรัก.............รักมาก..ดั่งแก้วตา
คนที่เคย.....ไข่วคว้า มาแนบใจ
...คนเคยรัก........รู้บ้างไหม ใจคิดถึง
คนที่ซึ้ง.......ครั้งหนึ่ง...เคยชิดใกล้
คนเคยรัก ........รู้หรือเปล่า..เหงาฤทัย
คนที่ใจ........ยังมีรัก..ยากลืมกัน
...หากคืนนี้.........คนเคยรัก..ยังคงอยู่
คงนั่งดู..พระจันทร์......นั้นกับฉัน
คนเคยรัก...... ถึงแม้เรา...จะห่างกัน
สุดทางฝัน.....ห่างครึ่งฟ้า.....ห่วงหากัน
...ฝากบอกจันทร์..ส่งใจถึง...คนเคยรัก
หากทุกข์หนัก..หันกลับ.....คิดถึงฉัน
ฉันยังอยู่...ตรงนี้.....ใต้เงาจันทร์
ด้วยผูกพัน..รักมั่นคง..ตรงที่เดิม..
6 กรกฎาคม 2550 11:19 น.
พิมญดา
อย่าเผลอ.....มองมาบ่อยบ่อย
คนข้างๆเธอเขาน้อยใจรู้ไหม
ขอบอกฉันไม่ได้คิดอะไร
แค่เผลอไผลหวั่นไหวแค่นั้นเอง
หากเธอยังเผลอมองมาบ่อยๆ
หัวใจดวงน้อยน้อยคงอ่อนไหว
อย่าทำอย่างนี้ฉันไม่อยากช้ำใจ
ขี้เกียจออกไปอธิบายให้เขาฟัง
อย่าเผลอไผล..อีกได้ไหมขอร้อง
อย่าส่งสายตาออดอ้อนวอนหา
ไม่อยากย้ายห้องเช่าในพริบตา
ขี้เกียจเดินหาที่ซุกหัวนอน
หากเธอยังเผลอมองมาอีกครั้ง
จะเอาหน้าต่างปิดตายหายหนี
ไม่เปิดแล้วกลัวสายตาคนดี
จ้องทีกลัวคดีห้องเช่าหลายใจ
หากเธอยังส่งสายตาอยู่อย่างนี้
ขอย้ายห้องเช่าหนีดีกว่าไหม
ไม่อยากเสียศักดิ์ศรีให้หมองใจ
เป็นมือที่สามของใครใจไม่ดี
*********************************************
...กรุณา อย่าเผลอมอง มาบ่อยบ่อย
คนข้างข้าง เธอเขาน้อย ใจรู้ไหม
ฉันคนนี้ ไม่ได้ หมายปองใคร
แค่เผลอไผล ใจหวิวหวั่น เท่านั้นเอง
...หากเธอยัง เผลอมอง มาบ่อยบ่อย
ใจดวงน้อย เกรงเธอ จะข่มเหง
อย่าทำเลย คนข้างเธอ จะคว้างเคว้ง
ส่วนฉันเอง ไม่ต้องยาก ลำบากใจ
...เธออย่าเผลอ อีกได้ไหม ฉันขอร้อง
เธออย่าจ้อง สายตาอ้อน วอนได้ไหม
ห้องเช่าเธอ กับฉัน นั้นไม่ไกล
ขี้เกียจย้าย ไปหาที่ ซุกหัวนอน
...หากเธอยัง เผลอมอง มาอีกครั้ง
ฉันจะปิด หน้าต่าง กันเธออ้อน
ไม่เปิดแล้ว หลบสายตา ที่เว้าวอน
กลัวลุ่มร้อน คดีรัก มากหัวใจ
...หากเธอยัง ส่งสายตา อยู่อย่างนี้
ขอย้ายหนี ไปที่อื่น ดีกว่าไหม
ไม่อยากเสีย ศักดิ์ศรี ให้หมองใจ
ฉันจะกลาย เป็นมือสาม ทำร้ายคน....
Calendar
Lovers
12 คน เลิฟพิมญดา
หน้าส่วนตัว
1252
