13 กุมภาพันธ์ 2552 21:23 น.
ฤทธิ์ ศรีดวง
ผ้าขาวม้าพาดไหล่คาบใบจาก
แล้วมองซากเศษเรือที่เหลือหลง
กี่เรือเก่าเข้าฝั่งที่พังลง
เฒ่าประมงอย่างปู่แกรู้ดี
ท้องทะเล หาดทรายคือสายเลือด
จะไม่เหือดแห้งหายหรือกลายสี
ยังเขียวเข้มอย่างอัญมณี
ทะเลมีวิถีทางของมัน
แกเคยสอนลูกชายถึงสายน้ำ
ย่อมลึกล้ำเกรี้ยวกราดอย่าคาดฝัน
อาจก่อคลื่นครืนโครมเข้าโรมรัน
แม้เงียบงันเวิ้งว้างอย่าวางใจ
ทะเลร้างบางวันก็ปั่นป่วน
จะลากอวนก็ยากจะลากไหว
หากลูกมีแรงลองล่องเรือใบ
ทะเลใหญ่น้ำเย็นจะเป็นครู
ถ้าลมเลแรงกล้าใจอย่าท้อ
จงเกร็งข้อเข้าไว้ขึงใบสู้
เมื่อเชี่ยวชาญต้านลมระดมกรู
จะพุ่งสู่ฟากฝั่งได้อย่างไว
ถ้าลมเบากางใบย่อมไม่ล้า
อาจถึงท่าเรือแต่นานแค่ไหน
ขาดพายุอุปสรรคมาผลักไกว
ยากเติบใหญ่แข็งแกร่งกว่าแรงลม
ทหารยิ่งเชี่ยวกร่ำยิ่งกรำศึก
ทะเลลึกยิ่งเหลือยิ่งเรือล่ม
หากผู้คุมนาวานั้นกล้าคม
ย่อมข้ามพรมแดนคลื่นที่กลืนเรือ
ถ้าชายชาติขลาดเขลากว่าเฒ่าปู่
จงมองดูหินคมเมื่อลมเถือ
กี่เกลาขัดกัดเล็มกี่เค็มเกลือ
กระทั่งเนื้อหินเตียนเรียบเนียนดี
ต้องแลกเหงื่อเพื่อผลอดทนฝึก
ให้รู้ลึกวิชากลาสี
ต้องขัดเกลาจนกล้าอย่างชาตรี
ตราบเท่าที่ชีวิตไม่ปลิดปลง
วันที่ลูกเรียนรู้เป็นผู้เฒ่า
ถ้าลูกเจ้าเรียนลัดจนพลัดหลง
สอนให้เขาฝ่าฟันอย่างมั่นคง
ชาวประมงอย่างเจ้าย่อมเข้าใจ.
๒๕ มกราคม ๒๕๕๒
6 กุมภาพันธ์ 2552 22:58 น.
ฤทธิ์ ศรีดวง
จาตุรงคสันนิบาต..แห่งศาสนา
เมื่อบรรดาพระอริยสงฆ์
จำนวนหนึ่งพันสองร้อยห้าสิบองค์
ต่างมุ่งตรงฟังตรัสวัดเวฬุวัน
ประชุมสงฆ์แน่นขนัดมินัดหมาย
สงฆ์ทั้งหลายเป็นพระอรหันต์
คราเดือนสามงามเด่นคืนเพ็ญจันทร์
ณ เขตขัณฑ์ราชคฤห์นครา
ทรงบวชทุกพระสงฆ์ด้วยองค์ท่าน
เพื่อสืบสานงานประกาศพระศาสนา
เรียก..เอหิภิกขุอุปสัมปทา
ด้วยวาจาแห่งองค์พระทรงธรรม์
เป็นภิกษุบรรพชาเข้ามาเถิด
ธรรมอันเลิศเรากล่าวแล้วเหล่านั้น
จงตั้งใจประพฤติพรหมจรรย์
เพื่อทำขั้นที่สุดทุกข์ที่ลุกร้อน
ทรงแสดงโอวาทปาฏิโมกข์
ให้ชาวโลกจดจำพระธรรมสอน
เป็นธรรมะของทุกพระชินวร
เพื่อเป็นพรควรทำประจำตัว
หนึ่ง..ทำดีปรกติเป็นนิสัย
สอง..จงไม่กระทำทุกกรรมชั่ว
สาม..ทำใจให้ผ่องไม่หมองมัว
นี่คือหัวใจธรรมที่สำคัญ
ร่วมใส่บาตรกันก่อนในตอนแจ้ง
ฟังแสดงธรรมสักนิดหลังกิจฉัน
รับศีลห้านอบน้อมพร้อมพร้อมกัน
ให้เป็นวันครอบครัวชื่นหัวใจ
ค่ำเวียนเทียนอีกทีกันที่วัด
ดอกไม้จัดคู่ธูปกับเทียนไข
ร่วมบูชาพระรัตนตรัย
ตั้งหทัยปฏิบัติบูชา
รอบหนึ่ง..นึกถึงพระพุทธผู้ผุดผ่อง
รอบที่สอง..นึกถึงธรรมอันล้ำค่า
รอบสาม..นึกถึงพระสงฆ์ทรงบุญญา
ด้วยศรัทธาไตรรัตน์เป็นปัจจัย
ขอจิตจงบริสุทธิ์ประดุจแก้ว
สว่างแววดั่งแสงอรุณใส
ขอทางตันอันตรธานไร้พาลภัย
ทางใดใดสว่างพลันด้วยปัญญา
๑๓ มกราคม ๒๕๕๒
28 มกราคม 2552 10:40 น.
ฤทธิ์ ศรีดวง
พ่อจอดรถตอนรับลูกกลับบ้าน
มองสัญญาณเมื่อไหร่จะไฟเขียว
ใกล้จะหมดรถติดอีกนิดเดียว
จะได้เลี้ยวขวาไปเข้าในซอย
ชี้ลูกดูไฟแดงที่แผงเหล็ก
เป็นตัวเลขย้อนกลับวิ่งนับถอย
เลขที่คนตั้งหน้าตั้งตาคอย
จะถูกปล่อยตามเวลาจราจร
แต่ละวินาทีเหมือนชีวิต
ถูกรอนริดถูกตัดถูกกัดกร่อน
ไม่มีใครค้ำฟ้าอย่าถาวร
จะเกิดก่อนเกิดหลังไม่ต่างกัน
ลูกจะเติบโตสู่วัยผู้ใหญ่
แต่พ่อไม่ได้เป็นดังเช่นนั้น
ย่อมทรุดโทรมล้มลุกลงทุกวัน
ไฟความฝันพลันลดจนหมดไฟ
เราถอยหลังที่จุดเราหยุดวิ่ง
วันเวลาคือสิ่งที่ยิ่งใหญ่
เป็นนายสิ่งทั้งปวงทุกช่วงวัย
มีมอบให้เรียกกลับ แล้วดับลง
วัยลูกยังมีแรงเพื่อแข่งขัน
อย่าทิ้งฝันนานเกินจนเดินหลง
หากหาทางสร้างฝันอย่างบรรจง
จะมั่นคงทุกทางที่ย่างเท้า
เจอหน้าผาอย่าท้อสร้างข้อแม้
อย่ายอมแพ้แม้ปีนด้วยตีนเปล่า
ต้องคมหินเลือดไหลวัดใจเรา
จะคุกเข่าหรือว่ายังกล้าไป
.............................................
แล้วรถก็แล่นไปเมื่อไฟเขียว
ก่อนจะเลี้ยวขวาค่อยเข้าซอยใกล้
เด็กคนนั้นหันจ้องไปมองไฟ
เมื่อหัวใจเริ่มเปลี่ยนเริ่มเรียนรู้......
๒๘ มกราคม ๒๕๕๒
15 มกราคม 2552 21:00 น.
ฤทธิ์ ศรีดวง
๑.งอน
แค่ไม่อยากผลุดลุกจากคุกเข่า
คงไม่เน่าเฉาตายกลางสายฝน
หัวใจข้าทรหดยังอดทน
อย่าได้สนใจข้า..อย่าสนใจ
ที่ร้องไห้ใช่ข้าจะขี้แพ้
ก็เพียงแค่ฝนมาน้ำตาไหล
ก็มีบ้างบางวันถูกควันไฟ
เหตุมิใช่แก้วตา..อย่าสำคัญ
ใต้ขนข้าถูกหมัดมันกัดยับ
แต่ใจกลับเฉยเฉยยังเย้ยหยัน
ต้องตากฝนนั่งแช่เพื่อแก้คัน
ไอ้เรื่องหวั่นเรื่องไหวข้าไม่มี
หัวใจข้าช้ำฟกก็อกข้า
ข้าเยียวยาผ่าตัดข้าขัดสี
ข้าอยู่ของข้าได้มาหลายปี
เรื่องนารีหักอกตลกจัง.
๒.เจ็บ
กระดูกหมูดูร่อยเพราะรอยเขี้ยว
ข้าเคยเคี้ยวเคยขบก่อนกลบฝัง
ขณะเจ้าเห็นเขาแล้วเห่าดัง
เดินตามหลังต้อยต้อย..ข้าน้อยใจ
กี่แผลลึกเจ็บล้าแสนสาหัส
ถูกลอบกัดสลบเหมือดกี่เลือดไหล
เขี้ยวเคยคมล้มแล้วก็แล้วไป
แต่ผู้เย้ยกลับใกล้ไม่ไกลตัว
ข้าล้มลุกคลุกคลานลงคลานเข่า
รอแผลเน่าแห้งเหือดล้างเลือดชั่ว
หรือเจ้าเห็นกงจักรเป็นดอกบัว
หรือข้ามัวเมาสนแต่ตนเอง
ยิ่งเห่ายิ่งเจ็บแปลบเสียงแหบโหย
ข้าอิดโรยร้าวร่างจนครางเอ๋ง
ขอหันหลังตั้งหลักอย่างนักเลง
คนเคยเก่งบัดนี้เหมือนขี้ยา
จบความเจ็บฝนล้างจะจางไร้
แลกกับให้รถยนต์วิ่งชนหมา
หากข้ารอดข้าจะเลือกเปิดเปลือกตา
รับอรุณแสงจ้ารักษาใจ.
๒๖ ตุลาคม ๒๕๕๑
13 มกราคม 2552 17:39 น.
ฤทธิ์ ศรีดวง
๑.ไอ้จุกวิ่งหน้าตั้งมานั่งหอบ
แล้วดึงขอบชายเสื้อเช็ดเหงื่อไหล
หลวงพ่อนั่งสมาธิกุฏิใน
ก็ตกใจเสียงไอ้จุกที่ลุกลน
๒.เปิดประตูออกมาเห็นหน้าศิษย์
หลวงพ่อคิดถึงเจตน์และเหตุผล
จึงนั่งลงที่เหมาะเฉพาะตน
มิพร่ำบ่นแต่กลับคอยรับฟัง
๓.ตะกี้จุกเห็นทางลุงข้างบ้าน
ลงไปคลานดิ้นรนเหมือนคนคลั่ง
ร้องมอมอเหมือนวัวน่ากลัวจัง
จุกหันหลังหลับตาไม่กล้ามอง
๔.สักครู่จึงดูเหมือนหยุดเคลื่อนไหว
หรือแกหยุดหายใจจึงไม่ร้อง
น้ำลายไหลเยิ้มเหม็นอยู่เป็นฟอง
ตาลุกพองเบิ่งอ้าอย่างน่ากลัว
๕.จุกขอถามหลวงพ่อพอรู้ไหม
ตอนหนุ่มใหญ่แกทำแต่กรรมชั่ว
ชอบเชือดไก่จับปลาชอบฆ่าวัว
ตอนนี้ตัวตายไปอยู่ไหนกัน
๖.หลวงพ่อยิ้มชอบใจตอบไอ้จุก
แกรับทุกขเวทนาก่อนอาสัญ
อาจเกิดเป็นสัตว์นรกตกโลกันตร์
อยู่ในนั้นทรมาณเป็นล้านปี
๗.จุกฟังยิ่งสนใจถามใหม่ว่า
ยังงี้ถ้าคนตายใช่รายนี้
ถ้าเป็นคนเคยทำแต่กรรมดี
อยากรู้ที่เกิดบ้างดูอย่างไร
๘.คนย่อมทำดีบ้างทั้งสร้างบาป
ยากจะทราบชาติเกิดกำเนิดใหม่
ภาพนิมิตติดจินต์ก่อนสิ้นใจ
ย่อมบอกใบ้ให้รู้ทุกผู้คน
๙.จะเห็นภาพแต่หลังเหมือนหนังฉาย
ภาพสุดท้ายที่เห็นจะเป็นผล
จึงสุดรู้สุดคาดถึงชาติตน
แต่ฝึกฝนเลือกได้และง่ายทำ
๑๐.ถ้าเห็นภาพไฟฟอนเหล็กร้อนฉ่า
สัตว์เคยฆ่าย่างกรายหมายขย้ำ
จนหวาดกลัวร้องกรีดดั่งมีดตำ
ย่อมดิ่งล้ำลงนรกไฟลุกแรง
๑๑.ถ้าเห็นภาพข้าวลีบรวงกลีบหล่น
ถ้ำมัวหม่นมืดดับและอับแสง
จะเป็นเปรตเวทนานัยน์ตาแดง
ลำคอแห้งดั่งทรายกระหายน้ำ
๑๒.ถ้าเห็นภาพทุ่งหญ้าและป่ากว้าง
เห็นม้า ช้าง กวาง ฯลฯ เล่นลมเย็นฉ่ำ
จะเกิดเป็นเดรัจฉานจากฐานกรรม
นิมิตย้ำภาพสัตว์อย่างชัดเจน
๑๓.ถ้าเห็นภาพเนื้อเหมือนว่าเคลื่อนไหว
ก้อนหัวใจในครรภ์ที่มันเต้น
จะเกิดเป็นคนใหม่ไปสร้างเวร
หรือเลือกเป็นคนดีอยู่ที่เรา
๑๔.ถ้าเห็นภาพเทวดาและปราสาท
รุกชาติงดงามไร้ความเศร้า
จะเป็นเทพมีวิมานอยู่นานเนา
ไม่แก่เฒ่าบนสวรรค์ตราบวันตาย
๑๕.ถ้าเห็นพระพุทธองค์ผู้ทรงฤทธิ์
อรหันต์สานุศิษย์ทุกทิศสาย
เบื่อขันธ์เบือนเรือนร่างที่วางวาย
ย่อมเกิดกายเป็นทิพย์อยู่นิพพาน
๑๖.ไอ้จุกฟังทุกข้อหลวงพ่อตอบ
จึงถามสอบเพื่อแยกให้แตกฉาน
ถ้าก่อเวรเข่นฆ่ามาช้านาน
ก่อนวายปราณเปลี่ยนพับโจรกลับใจ.
๑๗.เอ็งไม่ต้องถามต่อหลวงพ่อรู้
เรื่องที่อยู่หลังตายแล้วใช่ไหม
มีธรรมเนียมน่าสนของคนไทย
คนสมัยก่อนเล่าให้เราฟัง
๑๘.ถ้าใกล้ตาย..มองพระพุทธ ผู้ผุดผ่อง
เขาให้ท่อง สัมมา อะระหัง
สมัยนี้ละทิ้งไม่จริงจัง
สิ่งปลูกฝังยายย่าก็ว่าเชย
๑๙.ถ้าเราท่องภาวนา จำหน้าพระ
ก่อนเราจะสิ้นใจไปเฉยเฉย
โอกาสไปอเวจีไม่มีเลย
และไม่เคยมีใครไม่ไปดี
๒๐.จะเกิดบนสวรรค์แม้ชั้นต่ำ
ถึงก่อกรรมฆ่าสัตว์ทำบัดสี
แต่อารมณ์ก่อนสิ้นชาติอินทรีย์
แหละบ่งชี้ที่เกิดดังกล่าวมา
๒๑.แต่ว่ากรรมทั้งหลายไม่หายสาป
ที่สร้างซ้ำทำบาปจนหยาบหนา
เมื่อหมดสิ้นผลหนุนจากบุญญา
ย่อมมุ่งหน้านรกร้อนกลางฟอนไฟ
๒๒.ไอ้จุกเอ๋ย..ถ้าใครที่ใกล้ดับ
หูเลิกรับรู้เสียงแม้เพียงไหน
แม้แต่ภาพพระรัตนตรัย
แม้แต่ใครมาฉุดท่องพุทโธ
๒๓.ภาพทุกภาพถึงเวลาย่อมปรากฏ
เรากำหนดไม่ได้ไม่ให้โผล่
จะจนรวยแค่ไหนหรือใหญ่โต
ไม่พ้นโซ่ตรวนกรรมที่ทำเวร
๒๔.พระพุทธองค์จึงตรัสดำรัสไว้
ให้ตั้งใจทำดีอย่ามีเว้น
ลดละบาปไม่ทำแม้จำเป็น
หมั่นบำเพ็ญภาวนาเป็นอาการ
๒๕.ถ้าจิตติดภาวนา..ก่อนลาลับ
จิตจะจับท่องจำถ้อยคำขาน
เสียง สัมมา อะระหัง จะกังวาน
ในดวงมานเรารู้เพียงผู้เดียว
๒๖.จะลอยลิบสู่ทิพยสถาน
อาจนิพพานสำเร็จถ้าเด็ดเดี่ยว
เป็นความจริงแน่แน่โดยแท้เทียว
ข้าถึงเคี่ยวเข็ญจุกอยู่ทุกวัน
๒๗.จุกก้มกราบหลวงพ่อ จุกขอโทษ
อย่าได้โกรธที่ว่าจุกก๋ากั่น
จะหมั่นท่อง พุทโธ เป็นโล่กัน
จะสวดมนต์อย่างขยันจุกสัญญา
๑๓ มกราคม ๒๕๕๒
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟฤทธิ์ ศรีดวง
หน้าส่วนตัว
1668
