14 สิงหาคม 2547 12:22 น.
วิจิตร ภู่เงิน
ใบข้าวเขียวเรียวงามตามท้องทุ่ง
อรุณรุ่งรุ้งคาดวาดแต้มศรี
ฟ้าบ่หม่นฝนจางไร้เมฆี
ตรึงฤดีให้คิดพินิจชม
ก่อนอรุณฝนเททั่วเขตขอน
แลยามนอนฟ้อนฝนหล่นสุขสม
เพิงกระท่อมล้อมรั่วระรัวลม
หนาวยังห่มห่อใจด้วยไฟฟืน
ตะวันเช้าราวเปรียบเทียบดั่งว่า
อุ่นจากฟ้ามาเจือเผื่อแผ่นผืน
ข้าวใบเขียวเรียวลมลู่หยั่งยืน
อวดใบชื่นรื่นรับกับอรุณ
ฝูงวัวควายห้วยหนองคลองน้ำเชี่ยว
คันนาเลี้ยวเคียวซ้อนซ่อนใต้ถุน
ไก่แม่เล้าเฝ้าแลแพรไม้ชุน
ปลาว่ายวุ่นเวียนมาช่างน่ามอง
ตะวันสายปลายทิวลิ่วลมพัด
ฟืนไฟจัดแจงเก็บกอบสิ่งของ
ถึงเพลาบ่าหาบหามกล้ากอง
งานคูคลองหนองห้วยช่วยปักดำ
ถึงค่ำคืนฟืนไฟใคร่ก่อสุม
ฟ้าบ่งทุ่มลุ่มดาวขาวขนำ
เรไรร้องล่องมาเป็นลำนำ
กล่อมคืนค่ำคูนา......หน้าฤดู
14 สิงหาคม 2547 12:01 น.
วิจิตร ภู่เงิน
แม่เคยเล่าให้ฉันฟังว่า
บนดวงจันทรามีกระต่าย
และแก้วแหวนอีกมากมาย
ถ้าอยากได้ต้องเป็นเด็กดี
ฉันไม่อยากได้แก้วแหวนของดวงจันทร์
กระต่ายตัวนั้นต่างหากที่อยากมี
ฉันจึงทำตัวเป็นเด็กดี
หวังเหลือที่กระต่ายจะร่วงมา
ค่ำคืนฉันเฝ้ามองกระต่าย
ดาวมากมายลอยอยู่บนฝากฟ้า
ดวงจันทร์เล่าช่างดูเย็นชา
ไม่ส่งกระต่ายมาให้ฉันชื่นใจ
ฉันทำตัวเป็นเด็กดีในทุกวัน
หวังเพียงดวงจันทร์มอบกระต่ายมาให้
และเฝ้าคอยกระต่ายทุกวันไป
แต่ดวงจันทร์ก็ไม่เห็นใจชะที
ฉันจะเป็นเด็กดื้อดีไหม
ประชดดวงจันทร์ไปฉันนี้
แม่ก็ขี้โกหกทุกวันปี
ต่อไปนี้จะไม่เชื่อ..........เรื่องดวงจันทร์
9 สิงหาคม 2547 12:25 น.
วิจิตร ภู่เงิน
ฟ้าบ่มีจันทร์ส่องแสงนวลศรี
เปรียบคนดีหนีพี่ไปฉันนั้น
โอ้ตัวพี่ดั่งฟ้าที่ไร้จันทร์
หลงคืนวันวังเวงอยู่แรมปี
ถึงแสงดาวพราวส่องบ่เย็นเทียบ
บ่ปานเปรียบเทียบจันทร์เจ้านวลศรี
พี่จึ่งตรมดั่งฟ้าคลึ้มเมฆี
รุ่งระวีตะวันผันแผดเผา
เคยถามดาวพราวฟ้าถึงหน้าจันทร์
ดาวร้อยพันบ่เห็นเพ็ญจันทร์เล่า
บอกว่าผ่านมาแล้วหลายขุนเขา
แต่ดาวเจ้าบ่เห็นเพ็ญจันทร์งาม
ถามสายลมยิ่งว่าจันทราเจ้า
ไร้แม้เงาเก่าก่อนย้อนมาถาม
ว่าเคยเห็นเพ็ญจันทร์อยู่หลายยาม
ตอนนี้ทรามนวลจันทร์เป็นไฉน
ฟ้าพี่เศร้าเล่าตอบลมไปว่า
นวลจันทรางอนฟ้าจึ่งหลบไหล
หนีหน้าฟ้ามิมาให้ชื่นใจ
หลบไศลไกลหน้าอยู่แรมปี
ลมได้ยินย้ำว่าถ้าเห็นจันทร์
จะเล่าพลันว่าฟ้าจะมอดศรี
หากว่าจันทร์นวลยังมิคืนดี
ตื่นอีกทีฟ้างาม......จะครามครวญ
9 สิงหาคม 2547 11:33 น.
วิจิตร ภู่เงิน
เด็กหญิงทำไม ยิ้มใสยามเช้า
เธอทำกับข้าว ต้มไข่ฟองโต
ฉันกินไข่ต้ม เสียจนพุงโล
อาหารจานโปร ที่เธอทำเอง
เด็กหญิงทำไม เธอชอบสีฟ้า
ยิ้มแย้มพูดจา ท่าทางนักเลง
ไข่ต้มฟองโต เธอโชว์ว่าเก่ง
บอกเธอทำเอง ฝีมือน่าชม
เด็กหญิงทำไม สงสัยทุกเรื่อง
วันหนึ่งทำเขื่อง ขีดเส้นวงกลม
ถามฉันว่ารัก รักลอยตามลม
ให้ฉันบอกชม เหตุผลรักเธอ
เด็กหญิงทำไม ฉันตอบเธอว่า
รักเธอนั้นหนา หาใช่พลั้งเผลอ
แต่เรื่องเหตุผล ค้นหาไม่เจอ
จึงตอบรักเธอ เหตุผลไม่มี
เด็กหญิงทำไม ยิ้มใสยามเช้า
เธอทำกับข้าว ต้มไข่อีกที
ฉันกินไข่ต้ม แล้วยิ้มยินดี
เหตุผลกลมรี ลอยวนที่ใจ
เด็กหญิงทำไม เธอชอบสีฟ้า
ถ้อยทีพูดจา ร่าเริงสดใส
ฉันชมเธอว่า เธอสวยกว่าใคร
เธอดูชอบใจ อมยิ้มแก้มแดง
8 สิงหาคม 2547 22:04 น.
วิจิตร ภู่เงิน
ฉันเห็นกระดาษใบหนึ่งโดนขย้ำ
ขยำ........จนยับ
ฉันหยิบมันขึ้นมา......
กระดาษใบนั้นมีคำว่าเสียใจ....ฉันเสียใจ
เธอเสียใจ.......?
หน้าส่วนตัว
891
