2 เมษายน 2546 11:52 น.
วิจิตร ภู่เงิน
ไผ่โอนเอนไหวติงยามต้องลม
แลดูชมคล้ายใจที่ไหวอ่อน
เคยมั่งคงแน้วแน่กับม้วยมร
ถูกริรอนด้วยรักที่ปักใจ
ไผ่นิ่งตรงยามลมสุขสงบ
ใจกลับซบแหลกหร้านถูกผลาญเผ่า
ใจหนอใจดังฟืนยัดใส่เตา
สุมค่ำเช้ากัดกินให้สินแรง
ไผ่เอยไผ่เห็นใจช่วยข้าหน่อย
กล่อมเรียงร้อยเป็นเพลงยามเวงว้าง
รักและหลงในใจได้ปล่อยวาง
ไผ่เสียดข้างกล่อมใจข้าไหว้วอน
2 เมษายน 2546 11:37 น.
วิจิตร ภู่เงิน
เยาวมาลย์หอมหวนชวนเพ่งพิศ
ต้องจับจิตรพิศหลงเสน่หา
หลงรักน้องแล้วมองเพราะต้องตา
ยอดชีวางามงอนพี่อ่อนใจ
เสี้ยวพินิจพิษรักเข้าปักอก
ตัวพี่ตกเป็นทาสแทบบาทเบื้อง
โอ้นางน้องโปรดอย่าได้ขุ่นเคือง
พี่มีเรื่องเว้าวอนแม่ก่อนไกล
อยากบอกรักเจ้าแล้วแค่แรกเห็น
กลัวจะเป็นมักง่ายเจ้าหน่ายหนี
รักนางแล้วรักมากยอดชีวี
รักของพี่ถึงรักง่ายไม่หน่ายเร็ว
2 เมษายน 2546 11:25 น.
วิจิตร ภู่เงิน
โค้งขอบฟ้ามีรุ้งวาดสีแต้ม
หยดน้ำแซมโค้งฟ้าเวหาหน
ใจหนอใจแค่อยากมีสักคน
เดินไปบนปลายฟ้าทิวาลัย
2 เมษายน 2546 11:20 น.
วิจิตร ภู่เงิน
หยาดน้ำตาอยาดรินเจ้าสินใจ
ทุกข์หมองไหม้กัดกลุ้มเข้าสุมหัว
ลูกเอ๋ยลูกจากแม่ทั้งใจตัว
ถึงลูกชัวแม่ก็รักเจ้าปักใจ
30 มีนาคม 2546 16:29 น.
วิจิตร ภู่เงิน
ดวงตะวันลาลับเส้นขอบฟ้า
เปลื่ยนเวลาปิดทับรัฐติกาล
อันชีวิตเป็นอยู่ยืดยาวนาน
เหลียววันวานไร้ค่าราคาคน
ย้อนมองไปแล้วใจได้ฉุกคิด
เรื่องผิดผิดเคยทำซ้ำซ้ำก่อ
ผ่านเวลาเปลี่ยนคืนวันเปลี่ยนใจคอ
จนวันท้อได้คิดพิจารณา
วันนั้นนั้นทำอย่างนั้นไม่ดีหรือ
มาถึงมื้อวันนี้จะดีกว่า
คิดคิดคิดซ้ำซ้ำซ้ำกระหน่ำตัว
ดีหรือชั่วยากแก้ไขดั่งใจปอง
ตัดข้างหลังมองข้างหน้าฟ้ายังมืด
เปลี่ยนกำพลืดสันดานตัวนิสัยเก่า
จะเอาดีให้ได้ดั่งใจเรา
อาจจะเศร้าและเสียใจเพราะสายเกิน
หน้าส่วนตัว
720
