29 มีนาคม 2546 17:03 น.
วิจิตร ภู่เงิน
ปราบชัสดัมทุกข์เข็น..........ประชา
แสวงผลมายา...................ยอดแย่
ชัสดัมดับลับลา...................จริงเท็จ สันติ
โลกสงบจึงแน่....................ชาติเชื้อสรรเสริญ
26 มีนาคม 2546 11:49 น.
วิจิตร ภู่เงิน
ฉันท้อฉันแท้ฉันเหนื่อย
ฉันเมื่อยฉันล้าลังเล
จุดหมายเคยหวังพังเพ
โซเซทรุดโทรมใจกาย
เคยสู้เคยล้มเคยลุก
ผ่านสุขผ่านร้อนและหนาว
ชีวิตเวลาเรื่องราว
ยืดยาวนานนับจับปี
ชีวิตชีซ้ำชีซอก
พาออกนอกทางสิ่งหวัง
นำพบแต่เรื่องเพพัง
ปิดขังหมดทางจะเดิน
วันนี้วันหน้าวันไหน
ทำไมฉันดูหมดหวัง
ชีวิตเมฆหมอกบดบัง
ชิงชังชีวิตอัปปรี
อยากก่อกำลังใจเกิด
ช่วยเถิดช่วยหน่อยได้ไหม
ชีวิตฉันควรทำไง
เมื่อใจมันหวังไม่สม
.............ชีวิตทั้งๆที่เราตั้งใจทำดี ทำให้มันดี สู้มาตลอดแต่ผลที่ได้รับกลับเป็นเรื่องที่ซ้ำใจ...เสียใจและหมดหวัง...กำลังใจที่มีก็ถดถอยลง...ทุกๆวัน ปัญหาเข้ามากัดกิน...จนใจที่จะสู้ต่อ
26 มีนาคม 2546 11:24 น.
วิจิตร ภู่เงิน
พี่เฝ้าพี่เพ้อเหม่อมอง
นวลน้องคนงามทรามวัย
หลงรักน้องนางปักใจ
ทำไงให้เจ้ารู้ได้
จะบอกพี่คงไม่กล้า
มองหน้าก็ยังสั่นไหว
แต่กลัววันหนึ่งจากไกล
ไม่ได้บอกเจ้าคนงาม
ทำใจทำไงดีเล่า
ให้เจ้าได้รับได้รู้
ว่ารักปักใจโฉมตรู
แค่รู้ก็พอแล้วใจ
เฝ้าคิดเฝ้าค้นและหา
มายาบอกรักจากใจ
แต่คิดแต่ค้นเท่าใด
ไม่เจอะไม่เจอสักที
สุดท้ายจึงเอ่ยคำนี้
ว่าพี่รักเจ้าจับใจ
เจ้าคิดกับพี่ฉันใด
บอกให้พี่ฟังทีเทอญ
26 มีนาคม 2546 11:08 น.
วิจิตร ภู่เงิน
จากกันวันนั้นฉันจำ
ถ้อยคำที่เพื่อนเอื้อนเอ่ย
จากกันรักกันเหมือนเคย
เปรียบเปรยงานเลี้ยงเลิกรา
วันนี้เพื่อนเราอยู่ไหน
ทำไมไม่มาเห็นหน้า
หรือลืมวันรักวันลา
ไม่มาไม่จำเพื่อนลืม
ลืมใจลืมคราบน้ำตา
สัญญาที่เรามีกัน
ลืมหมดลืมแม้ความฝัน
กลับผันเปลื่ยนใจไม่มา
กลับเถิดบ้านนาเราคอย
รวมร้อยเรียงใจร่วมทาง
กอดคอช่วยกันสรรค์สร้าง
เคียงข้างเคียงใจเหมือนเคย
26 มีนาคม 2546 10:57 น.
วิจิตร ภู่เงิน
วันใดที่เธอท้อแท้
มีแต่ความทุกข์ตรมเศร้า
ให้เธอแหงนมองจันทร์เจ้า
ฉันเฝ้าฝากจันทร์ดูแล
วันใดที่เธอท้อถอย
ฉันคอยให้เธอกลับมา
จะปลอบประโลมรักษา
น้ำตาให้เธอแห้งเหือด
ขอเธอจงสุขสดใส
ดวงใจผ่องแผ้วราศี
มีแต่สุขสวัสดี
อย่ามีความเศร้าเหงาใจ
ขอเธอสมหวังทุกสิ่ง
ละทิ้งทุกข์อันหมองไหม้
แคล้วคลาดปราศจากภัย
สุขใจสุขกายสมบูรณ์
หน้าส่วนตัว
681
