28 ธันวาคม 2548 19:34 น.
วิจิตรวาทะลักษณ์
กราบแทบเท้า พ่อแม่จ๋า หนูลาก่อน
จากบ้านเกิด จากเมืองนอน ก่อนอาศัย
หมายหน้ามุ่ง รั้ววิชา มหาลัย
เพื่อคว้าใบ ปริญญา มาครอบครอง
แบกความหวัง ของหมู่บ้าน มาสานส่ง
จะยืนยง เจตนา หาเป็นสอง
จะเก็บเอา ความรู้ สู่ทุ่งทอง
พัฒนา ทุ่งท้อง ให้ผ่องพรรณ
เมื่อแรกเรียน ก็เขียนอ่าน ขยันเร่ง
ก็เพราะเก่ง กว่าใครใคร อยู่ในชั้น
เมื่อนานเข้า สิ่งล่อตา สารพัน
ก็ดึงดัน ให้เด็กสาว ก้าวผิดไป
ด้วยแสงสี ที่ล่อใจ ในคืนค่ำ
ก็ชักนำ ให้ไปตาม ความเหลวไหล
สาวบ้านป่า หลงระเริง ในเพลิงไฟ
ดั่งแมงเม่า เฝ้าหลงใหล ในไฟฟอน
คบเพื่อนชาย หลายหลากหน้า มาสมสู่
อยากลองรู้ ในรสชาติ มิอาจถอน
ไม่สนแล้ว เรื่องวิชา ไม่อาวรณ์
ไม่สนก่อน ในหลักศิลป์ ปริญญา
กราบแทบเท้า พ่อแม่จ๋า หนูมาแล้ว
ไม่เหลือแวว สาวบ้านไพร ไว้ต่างหน้า
ไม่มีแม้ แค่เสี้ยวหนึ่ง ซึ่งปริญญา
ที่ได้มา คือปริญญา ผ้าอ้อมแทน
วิจิตรวาทะลักษณ์ (นฤมิตรเทวากร)
วันพุธที่ 28 ธันวาคม 2548
เวลา 19.38 น.
28 ธันวาคม 2548 19:29 น.
วิจิตรวาทะลักษณ์
เป็นลูกคน แต่ดื่มดิน กลิ่นนมสัตว์
ดูเขินขัด สัตว์ให้นม บ่มสังขาร์
คนแท้แท้ แม่คือโค จนโตมา
เพราะมารดา ผู้เฝ้าบ่ม คือนมโค
แม้หยดหนึ่ง น้ำนมแม่ แลในอก
มิต้องตก ให้ลูกยา น่าโมโห
จากทารก จนใหญ่กล้า มาเติบโต
น้ำนมโค ช่วยลำเลียง หล่อเลี้ยงกาย
สัมผัสไอ อุ่นจากอก มิตกต้อง
เมื่อลูกร้อง เอาขวดยัด ก็ปัดหาย
ที่ลูกร้อง หาใช่หิว จนกิ่วกาย
แต่มุ่งหมาย ให้กายแม่ มิแปรปรวน
เมื่อลูกซน วิ่งนี่โน่น ชนนี่นั่น
จงอดกลั้น ให้ตรองตรึก แล้วนึกหวน
เลือดครึ่งหนึ่ง ในกายลูก ล้วนถูกตรวน
ให้แปรปรวน ด้วยชนชั้น สันดานโค
จึงไม่แปลก ที่ลูกซน จนเหมือนสัตว์
เกินจำกัด จนเคืองใจ ให้โมโห
อย่าโทษลูก ที่ดื้อซน จนเกินโต
โทษนมโค ที่ลูกกิน ในอินทรีย์
ลูกเติบใหญ่ ให้แทนบุญ คุณพ่อแม่
ลูกชายแท้ บวชแทนคุณ หนุนศักดิ์ศรี
ว่าบวชแทน ค่าน้ำนม บ่มความดี
ที่แม่นี้ ใช้เลี้ยงเจ้า แต่เก่ากาล
บุญการห่ม ร่มกา- สาพัสตร์
คงส่งไป ให้แก่สัตว์ เดรัจฉาน
ควรแล้วฤา บวชให้แม่ มาแต่นาน
เปลี่ยนชื่องาน บวชแทนบุญ คุณแห่งโค
วิจิตรวาทะลักษณ์ (นฤมิตรเทวากร)
วันพุธที่ 28 ธันวาคม 2548
เวลา 19.32 น.
หน้าส่วนตัว
4033
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟวิจิตรวาทะลักษณ์
