24 กันยายน 2550 19:16 น.

รอยไม้เรียว

วิจิตรวาทะลักษณ์

          เมื่อเสียงกริ่งแว่วดังหลังธงชาติ
ครูปานวาดก็มานั่งหวังเตรียมสอน
เด็กนักเรียนเปลี่ยนแนวเป็นแถวตอน
มานั่งซ้อนตามที่มีประจำ

	          เสียงจ๊อกแจ๊กจอแจแต่เริ่มคาบ
ส่งน้ำเสียงไปกำหราบกลับเป็นขำ
เด็กบางคนเตรียมสมุดรุดจดนำ
แต่บางคนกลับขำคำของครู

	          จึงตวาดออกไปให้รู้สึก
จะส่งเสียงอึกทึกทำไมหนู
หยิบสมุดตำราขึ้นมาดู
แล้วตั้งใจฟังครูดูวิชา

	          หยิบเอาชอล์กแท่งขาวก้าวขีดเขียน
ตำราเรียนสูงส่งควรคงค่า
ปากก็ร่ำพร่ำสอนป้อนวิชา
ด้วยหัวใจศรัทธาวิชาครู

	          เสียงเอะอะอึกทึกศึกจรวด
เริ่มพุ่งพรวดสวนกระแสเกือบแหย่หู
ครูได้แต่ขีดกระดานไม่หันดู
ยืนหดหู่หันหน้าหากระดาน

	          น้ำตาคลอเสียงสั่นกลั้นเอาไว้
ปากก็พร่ำสอนใส่ไม่ด่าขาน
มือกำชอล์กขีดแน่นแผ่นกระดาน
ทำหน้าที่คุณาจารย์นั้นต่อไป

	          ไม่กล้าหยิบไม้เรียวมาเคี่ยวเข็ญ
กลัวลำเค็ญตีลูกท่านหลานผู้ใหญ่
ด่าว่านิดตีหน่อยพลอยทุกข์ใจ
พ่อแม่ใหญ่ให้ทนายหมายภาคทัณฑ์

	          เด็กบางคนคำสอนมันอ่อนนัก
มิอาจหักชักพาหาสร้างสรรค์
ย่อมต้องใช้ไม้เรียวมาเกี่ยวพัน
จึงจะสรรค์สร้างให้กลายเป็นดี

	          ครูปานวาดทนสอนจนค่อนคาบ
น้ำตาอาบแก้มนองทั้งสองที่
แล้วแต่ใจใครมักจะรักดี
ก็คงได้สิ่งที่ครูมีมา

	          แล้วเดินกลับห้องพักจากผองศิษย์
นั่งครวญคิดก้มค่อยดูรอยขา
ตอนเป็นเด็กรอยนี้เคยมีมา
ฉันจึ่งมีวันที่ว่ามาเป็นครู				
21 กันยายน 2550 18:30 น.

สตรีที่กลัวโลกลืม

วิจิตรวาทะลักษณ์

          เมื่อสตรีศรีไทยสมัยก่อน
ถูกกล่าวย้อนว่าเชยเลยเปลี่ยนท่า
จากเรียบร้อยฝึกจำทำข้าวปลา
เปลี่ยนไปกินพิซซ่าเคเอฟซี

	          ของสงวนควรสงวนล้วนเคยปิด
กลับถูกลิดรอนโชว์โก้เหลือที่
กิริยาเรียบร้อยรอยนารี
กลับถูกตีแปลค่าว่าร่านรุม

	          ห้ามชิงสุกก่อนห่ามคำแม่ว่า
กลับเปลี่ยนค่าทำได้เมื่อใจกลุ้ม
ก่อนผัวเดียวรักเดียวเป็นเกลียวกุม
กลับร่านรุมหลายหน้ามาเกี่ยวพัน

	          อันสตรีตีตบยังพบยาก
ที่พบมากคือชายหมายแข่งขัน
แต่วันนี้อิสตรีตีตบกัน
มีให้เห็นทุกวันจนชินตา

	          แค่มองหน้าเขม่นกันยันยังตบ
พูดไม่สบอารมณ์กันมันหยามหน้า
ฉุดกระชากลากดึงมึงเข้ามา
กูกับเพื่อนพิพากษามาลงทัณฑ์

	          ในกำมือถืออะไรคว้าไว้ก่อน
จะน้ำร้อนหรือก้อนอิฐติดกำปั้น
กระหน่ำสาดกระหน่ำตีมีเท้ายัน
เอามือถือถ่านคลิปสั้นประจานตน

	          พวกนักเลงหัวไม้ชายแท้แท้
ยังไม่แน่เท่าหนูดูกี่หน
นี่นะหรือคือใครหมายเติบตน
เพื่อสืบชนสืบเขตประเทศไทย

	          หรือหนูกลัวคนทั้งโลกไม่รู้จัก
จึงไสผลักสันดานเถื่อนเลื่อนมาให้
หรือหนูกลัวโลกไม่จำนามหญิงไทย
จึงได้ใช้ดิบสันดานประจานตน

          วิจิตรวาทะลักษณ์(นฤมิตรเทวากร)
          วันศุกร์ที่  21  กันยายน  2550
				
20 กันยายน 2550 19:32 น.

ลูกเทวดา

วิจิตรวาทะลักษณ์

          กูเป็นลูกเทวดาลงมาเกิด
จึงลอยเลิศเชิดหน้าตราศักดิ์ศรี
นามสกุลหนุนมาว่าผู้ดี
บริวารน้องพี่มีคุ้มกัน

	          เกิดมาบนกองทองของพ่อแม่
กินจนแก่ก็หมดไปไม่ถึงขั้น
จึงเฝ้ากินเฝ้าผลาญทุกวารวัน
แม่ก็มั่นเอาใจไม่ขัดคอ

	          ขออะไรได้หมดมิลดหย่อน
จึงเที่ยวอ้อนเที่ยวอ้างรังแต่ขอ
ยังเป็นเด็กแต่อวดรวยด้วยมีพอ
เพราะบุญพ่อบุญแม่แผ่ให้มา

	          กูชี้นกต้องเป็นนกจึงยกย่อง
กูชี้ไม้ให้เป็นทองต้องคล่องกว่า
ขัดคำสั่งจะเจอดีที่บิดา
จะบัญชาขับไล่ใส่กงกรรม

	          กูทำผิดพ่อทำให้กูไม่ผิด
จะเบือนบิดผิดใดให้เป็นขำ
อำนาจเงินบารมีที่พ่อทำ
จะเปลี่ยนคำตัดสิ้นให้สิ้นเวร

	          จะไปไหนมาไหนได้แด่เบ่ง
ใครกล้าเก่งมองหน้าถ้าข้าเห็น
น้ำร้อนร้อนสาดใส่หน้าด่า.....เวร
โทษฐานเช่นกล้าดีมีสบตา

	          แล้วจิกหัวรัวตบสยบร่าง
อย่ามากร่างกล้าดีที่ต่อหน้า
เชิญเลยไปแจ้งตำรวจอวดศักดา
พ่อกูใหญ่ใครจะกล้ามาราวี

	          ถึงจะใหญ่คับฟ้าหาใครเท่า
บารมีเกินกว่าเขากี่เท่าที่
แต่สุดท้ายเมื่อตายวายชีวี
ร่างที่มีหรือจะใหญ่ไปกว่าโลง

          วิจิตรวาทะลักษณ์(นฤมิตรเทวากร)
          วันพฤหัสบดีที่  20   กันยายน  2550
				
11 กันยายน 2550 19:05 น.

วันที่ถูกลืม

วิจิตรวาทะลักษณ์

          ปฏิทินวางไว้ในห้องหับ
ทั้งขีดนับวันที่มีความหมาย
วันเกิดพี่ขีดเตือนทั้งเพื่อนชาย
ปากกาหมายขีดเส้นเป็นวงกลม

	          ฮาโลวีนวาเลนไทน์จำได้หมด
ปากกาจดนับรอวันอันสุขสม
กุหลาบช่อเตรียมไว้ให้ชายชม
ของขนมใส่ของขวัญนับวันรอ

	          แต่วันที่สีดำจำไม่ได้
ว่าวันพระวันไหนไม่ตามต่อ
จะข้างแรมข้างขึ้นไม่ยืนรอ
เพื่อสืบต่อพุทธศาสน์แห่งชาติไทย

	          ข้าวสักช้อนมิป้อนใส่ลงในบาตร
กับสักถาดมิเคยทานสู่การให้
บัวสักช่อมิบูชารัตนตรัย
ใจสักใจมินึกน้อมพร้อมบูชา

	          ถึงวันพระตื่นสายจนกลายเที่ยง
แม่ส่งเสียงปลุกตื่นก็ยืนว่า
วาเลนไทน์เที่ยงคืนยังตื่นตา
มอบกุหลาบงามตาต่อหน้าแฟน

	          วันฝรั่งสำคัญดันจำได้
แต่วันไทยสำคัญฉันไม่แม่น
ถามมาเลยวัฒนธรรมคำด่างแดน
ตอบถึงแก่นแฟนพันธ์แท้แน่กว่าใคร

	          วันสำคัญชนพุทธหยุดอย่าถาม
ไม่รู้ความสำคัญมันผิดไหม
ยังไม่แก่ไม่อยากจำถามทำไม
ถึงเวลาจะทำใจยอมรับเอา

	          เมื่อลูกหลานบ้านไทยไม่รู้จัก
แม้วันหลักพุทธศาสน์ชาติคงเฉา
นี่นะหรือสถานบ้านของเรา
ที่ใครเขาขนานนาม  สยามนครพุทธคุณ

          วิจิตรวาทะลักษณ์(นฤมิตรเทวากร)
           วันอังคารที่ 11  กันยายน  2550

         
				
2 กันยายน 2550 19:26 น.

จตุกรอก

วิจิตรวาทะลักษณ์

          เมื่อมวลสารว่านมงคลล้นตลาด
จตุคามเกลื่อนกลาดตลาดทั่ว
เริ่มถึงจุดเต็มขั้นการอิ่มตัว
เพราะถ้วนทั่วทุกวัดล้วนจัดทำ

	          จึงต้องหาทางแปลกเพื่อแตกต่าง
เพื่อหวังสร้างกระแสใหม่ให้ลึกล้ำ
หามวลสารแปลกใหม่มาใช้ทำ
เพื่อหวังนำจุดขายได้ราคา

	          ศพทารกที่แม่แกแท้งออก
เป็นลูกกรอกหลายศพครบคุณค่า
ร่างถูกนำมาเผาไฟไหม้กายา
กลายเป็นเถ้าธุลีค่ามาร่วมทำ

	          เถ้ากระดูกทารกน้อยด้อยด้วยบาป
สันดานหยาบยังไม่มีจึ่งดีล้ำ
เหมาะควรค่าเป็นยิ่งนักจักใช้นำ
ผสมทำ จตุคาม  ตามวิธี

	          จตุคามคือวัตถุมงคลคู่
คนเชิดชูบูชาเสริมราศี
หรือวัตถุมนต์ดำตามคัมภีร์
จึ่งได้มีกระดูกเถ้าเข้าร่วมวง

	          เถ้ากระดูกลูกเต้าเขาหวงไหม
พ่อแม่ใยทิ้งทานไม่สารสง
เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขใครโดยตรง
ไหนถูกลงวนเวียนใต้เหรียญตรา

	          คนแห่แหนสรรหาบูชาเช่า
เพราะศรัทธากระถูกเถ้ากล่าวกันว่า
จะบันดาลลาภยศปรากฏมา
เสริมชะตาบารมีที่ถูกใจ

	         กระดูกพ่อกระดูกแม่ผู้แลเลี้ยง
มิเคยเคียงขึ้นคอขอกราบไหว้
นี้กระดูกลูกเต้าของเหล่าใคร
จึงแขวนไว้ให้ผ่านประจานตน

         วิจิตรวาทะลักษณ์(นฤมิตรเทวากร)
         วันอาทิตย์ที่  2  กันยายน  2550
				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟวิจิตรวาทะลักษณ์
Lovings  วิจิตรวาทะลักษณ์ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟวิจิตรวาทะลักษณ์
Lovings  วิจิตรวาทะลักษณ์ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟวิจิตรวาทะลักษณ์
Lovings  วิจิตรวาทะลักษณ์ เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงวิจิตรวาทะลักษณ์