21 มกราคม 2549 20:52 น.
วิจิตรวาทะลักษณ์
ผีฟ้าเอย..... ให้ฝนให้ฟ้า
ผีฟ้าเอย..... ให้ผักให้ปลา
ให้ป่าให้น้ำ ให้ข้าวในนา
พวกเฮาบูชา ฮักผีฟ้าเอย
ผีฟ้าเอย..... หมู่เฮาเต้นรำ
ผีฟ้าเอย..... หมู่เฮาตำข้าว
ดอกไม้ธูปเทียน ปักไว้หัวเสา
ขอเชิญพวกเจ้า ม่วนหมู่เฮาเอย
ผีฟ้าเอย..... สุราอาหาร
ผีฟ้าเอย..... ของเปรี้ยวของหวาน
ผ้าผ่อนเงินทอง ข้าวของใส่พาน
เพื่อบรรณาการ แก่ผีฟ้าเอย
..............................
เกล้าเกศา มัดเป็นมวย ด้วยปิ่นปัก
ลั่นทมหลัก ปักแซมผม บ่มความหอม
ขมิ้นทา ประโลมร่าง ต่างพะยอม
เสื้อหม้อฮ้อม กระบอกแขน แทนชุดทรง
ผ้าซิ่นไหม เอาใส่เบี่ยง เสี่ยงผ้านุ่ง
สไบสูง เอาเบี่ยงบ่า พาระหง
สายสิญจน์ด้าย สะพายหลัง ต่างเครื่องทรง
แล้วเดินลง ตรงระหว่าง กลางพิธี
ทั้งเครื่องคาว เครื่องหวาน ข้าวสารพร้อม
เครื่องนบน้อม แด่เทพท่าน ขันบายศรี
ทั้งไข่ไก่ ได้จัดวาง กลางพิธี
จุดเทียนศรี เชิญผีฟ้า มาร่างทรง
หมอแคนเข้า เป่าแคนนำ ทำนองร้อง
ร่างทรงของ ผีฟ้ารำ งามระหง
มือรำร่าย กายเยื้องย่าง อย่างอ่อนองค์
ปากรำลง ร่ายคาถา มนตราตาม
ขอผีฟ้า เจ้าแห่งผี ผู้มีฤทธิ์
สู่สถิตย์ มาสู่ข้า อย่ามองข้าม
บันดาลหน ดลฤทธา ลงมาตาม
เพียงชั่วยาม ลูกหลานข้า อาการดี
เหล่าตูข้า มิขัดเครือง เครื่องบวงสรวง
การเจ็บไข้ ภัยทั้งปวง จงล่วงหนี
ขอผีฟ้า ผู้หยิ่งใหญ่ ได้ปรานี
จากบัดนี้ ให้ห่างหาย ภัยโรคา
เอาผ้าขาว ยาวหนึ่งวา พร้อมผ้าถุง
เป็นเครื่องสูง เครื่องคาย ให้ผีฟ้า
ห้ามร่างทรง รับเงินทอง ของราคา
ผิดจาจา ผีปอบเจ้า จะเข้าตัว
เรื่องผีฟ้า มีหรือไม่ ใครเล่ารู้
แต่ทีอยู่ คู่ผีฟ้า มาหลายชั่ว
กุศโลบาย แฝงความหมาย ให้เจียมตัว
อย่าทำชั่ว ผิดวาจา จะพบภัย
วิจิตรวาทะลักษณ์ (นฤมิตรเทวากร)
วันเสาร์ที่ 21 มกราคม 2549
เวลา 21.00 น.
20 มกราคม 2549 21:16 น.
วิจิตรวาทะลักษณ์
ครั้นเดือนสาม ขึ้นสามค่ำ ตามคองฮีต
พระยาแถน ผู้ทรงฤทธิ์ สถิตย์สวรรค์
ผู้แต่งแปลง แหล่งฝนฟ้า เทวาวรรณ
จะเปิดชั้น ประตูฝน ให้หล่นริน
ครั้นกาลนี้ เหล่ากบใหญ่ จะไร้ปาก
แลเหล่านาค จะไร้ก้น บนธารสินธุ์
มะขามป้อม จะกลับหวาน ผ่านแผ่นดิน
คือกาลกลิ่น ดิถีฤกษ์ บุญเบิกฟ้า
ชาวอีสาน จะตระเตรียม เครื่องบวงสรวง
มาลาดวง พวงดอกไม้ ทั้งไหมผ้า
สุราไห ไก่ตัวตั้ง วางบูชา
ขันบายศรี เพื่อเบิกฟ้า ประตูพิรุณ
ตั้งปอรัม ตามพิธี ศรีเบิกฟ้า
สร้างพลับพลา ทั้งแปดทิศ สถิตย์หนุน
สมมุติสัตว์ ประจำทิศ ฤทธิคุณ
เสี่ยงพิรุณ จะน้อยมาก หรือหลากไป
ทิศอุดร ทักษิณ ถิ่นพายัพ
อิสานกับ หรดี ที่สร้างไว้
ทิศประจิม บูรพา อาคเนย์ไกล
พลับพลาได้ ตั้งระหว่าง กลางพิธี
แล้วเสี่ยงทาย โดยใช้เพียง เสียงฟ้าร้อง
ว่ากึกก้อง อยู่ทิศใด ในกาลนี้
หากเสียงฟ้า ประกาศิต ในทิศดี
ทั้งธานี เหล่าพืชพันธุ์ นั้นอุดม
ชาวนาไร่ จะทำกาล หว่านใส่ปุ๋ย
แล้วเตรียมลุย ลงหน้านา มาสืบสม
เตรียมทำไถ ถากคราดไม้ ให้คงคม
ฝึกควายข่ม ไว้เตรียมดำ ทำนาเรา
พร้อมทำบุญ สู่ขวัญแก่ แม่โภสพ
ผู้พร้อมภพ เทพธิดา แห่งนาข้าว
โปรดประทาน ข้าวในนา ประชาเรา
ให้นาข้าว อุ่นอุดม บ่มแผ่นดิน
วิจิตรวาทะลักษณ์ (นฤมิตรเทวากร)
วันศุกร์ที่ 20 มกราคม 2549
เวลา 21.16 น.
15 มกราคม 2549 14:41 น.
วิจิตรวาทะลักษณ์
เมื่อผู้ใหญ่ ให้หนูเป็น เช่นผ้าขาว
ที่พร่างพราว ไร้สีสัน อันแสดแสง
สดสะอาด ไร้สีจ้า มาเคลือบแคลง
มีแต่แสง แห่งเดียงสา มาเจือปน
ผ้าผืนขาว ที่สดใส ในวันนี้
ยังรอสี รอพู่กัน ปั้นฝึกฝน
จากผู้ใหญ่ ให้ขีดเขียน เปลี่ยนตัวตน
เพื่อฝึกฝน เป็นคนดี ที่งดงาม
ปากผู้ใหญ่ ได้แต่สอน ในตอนนี้
ว่าให้หนู เป็นเด็กดี ไม่ดีห้าม
บอกว่าเด็ก ในวันนี้ ที่ดีงาม
จะเติบตาม เป็นผู้ใหญ่ ในอีกวัน
แต่ทำไม พวกผู้ใหญ่ ได้แต่พูด
ไม่เคยหยุด การกระทำ อันต่ำชั้น
ทั้งโกงกิน ทั้งเข่นฆ่า สารพัน
อายไหมนั่น เป็นตัวอย่าง เด็กอย่างเรา
บอกอย่าใช้ ความรุนแรง แข่งปัญหา
ประท้วงที ก็หยาบช้า น่าอายเขา
ไม่อายหรือ หรือก็ช่าง เด็กอย่างเรา
ถึงได้เอา ความรุนแรง แบ่งเด็กดู
การกระทำ สำคัญกว่า วาจากล่าว
ปากบอกว่า ทาสีขาว ราวเลิศหรู
แต่พู่กัน กลับดำด่าง ช่างไม่ดู
ผ้าขาวหนู คงถูกเขียน เปลี่ยนเป็นดำ
วิจิตรวาทะลักษณ์ (นฤมิตรเทวากร)
วันอาทิตย์ที่ 15 มกราคม 2549
เวลา 14.47 น.
15 มกราคม 2549 14:37 น.
วิจิตรวาทะลักษณ์
เก็บเอาดิน ถิ่นโคลนตม มาบ่มเพาะ
เฝ้าสืบเสาะ หาดินดำ ตามป่าเขา
ทั้งดินเดียว เหนียวร่วน ล้วนลำเนา
ก้อนกรวดเก่า เข้าดินขัง ยังเก็บมา
ด้วยแววตา อันแหลมคม สมชาติช่าง
จึงเห็นทาง ของก้อนดิน ถิ่นรากหญ้า
ดินใดดาน ควรปั้นก่อ เป็นหม้อมา
ดินใดเหนียว ก็นวดทา มาปั้นเป็น
ด้วยฝีมือ อันเจนจัด หัตถศิลป์
เพียงก้อนดิน จากถิ่นป่า ค่าฤาเห็น
ถูกสรรค์สร้าง จากช่างศิลป์ ให้ดินเดน
แปรเปลี่ยนเป็น ประติมากรรม งามโสภา
ประติมากรรม จากก้อนดิน ถิ่นป่าเขา
ถูกย้ายเข้า ราชวัง ช่างมีค่า
ทั้งหม้อไห โอ่งดิน ถิ่นพนา
ถูกเปลี่ยนค่า ให้ควรเมือง อันเรืองรอง
จากรุ่นแล้ว รุ่นเล่า เจ้าดินเอ๋ย
ต่างละเลย ช่างปั้นดิน ในถิ่นหมอง
ได้ดิบดี ไม่หันหน้า กลับมามอง
ลืมคุณของ คุณชี้ทาง ช่างปั้นดิน
ช่างปั้นดิน เปรียบดั่งครู ผู้สรรค์สร้าง
ผู้ถากทาง ให้เด็กไป ไม่จบสิ้น
แต่เมื่อศิษย์ ถึงฝั่งฝัน ผ่านแผ่นดิน
กลับลืมสิ้น ทิ้งให้ช่าง นั่งน้ำตา
วิจิตรวาทะลักษณ์(นฤมิตรเทวากร)
วันอาทิตย์ที่ 15 มกราคม 2549
เวลา 14.43 น.
6 มกราคม 2549 19:22 น.
วิจิตรวาทะลักษณ์
หนูผิดหรือ ที่ถือท้อง ก่อนต้องแต่ง
ซ้ำยังอยู่ ในวัยแห่ง นักศึกษา
ป้องกันแล้ว แต่มันขาด พลาดขึ้นมา
จึงแบกหน้า ให้ผลงาน ประจานตน
ให้ลูกน้อย ในท้องหนู อยู่ดูโลก
แม้เศร้าโศก ในผลงาน มารหัวขน
ได้ขึ้นชื่อ เลือดเนื้อหนู อยู่ทั้งคน
หรือจะกล้า ฆ่าให้พ้น จนมันตาย
จึงอดทน อุ้มทองเจ้า เก้าเดือนเศษ
ให้สมเพช ตัวของหนู อยู่ไม่หาย
ที่เมื่อก่อน ริอาจหาญ ร่านผู้ชาย
จนในกาย มีตัวเจ้า เข้าฝังตัว
แม้หนูผิด ก็ยอมรับ ว่าหนูผิด
ที่ไม่คิด ให้แน่นอน ก่อนทำชั่ว
ทำไงล่ะ เมื่อพลาดไป ได้เผลอตัว
ก็ก้มหน้า รับผลชั่ว ที่ตัวทำ
ถูกตราหน้า นักศึกษา แม่ลูกอ่อน
ต้องคอยป้อน ทั้งข้าวปลา ช่างน่าขำ
เช้าไปเรียน เย็นเลี้ยงลูก ถูกจองจำ
ชดใช้กรรม ที่ทำไว้ ในวันวาน
คนอย่างหนู ดูมีค่า กว่าอีกพวก
ทำหนูหนวก เป็นใบ้ แต่ใจร่าน
เมื่อพลาดพลั้ง ตั้งท้อง ไม่ต้องนาน
ก็อาจหาญ พิพากษา ฆ่าลูกตัว
หนูยอมถูก ตราหน้า ว่าหนูร่าน
มีลูกน้อย คอยประจาน การทำชั่ว
แต่อย่างน้อย ก็ไม่กล้า ฆ่าลูกตัว
เหมือนหญิงชั่ว พวกบาปหนา ที่กล้าทำ
วิจิตรวาทะลักษณ์(นฤมิตรเทวากร)
วันศุกร์ที่ 6 มกราคม 2549
เวลา 19. 26 น.
หน้าส่วนตัว
4909
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟวิจิตรวาทะลักษณ์
