13 กุมภาพันธ์ 2552 17:09 น.
แก้วประภัสสร
กี่ร้อยกี่พันหวัง
กี่ล้านพังเพราะตั้งไว้
ผิดหวังทำร้ายกาย
ผิดคาดหมายที่รักพัง
ซ้ำซ้ำไม่เคยเบื่อ
ซ้ำหลงเชื่อเขาพาหวัง
ทุกข์จึงมาประดัง
ทุกข์จึงทำหลั่งน้ำตา
หลงปลื้มแค่หนึ่งวัน
หลงมัวฝันวิ่งไคว่คว้า
พ่ายรักช้ำอุรา
พ่ายเพียงว่ารักพาจน
กี่ร้อยกี่พันหวัง
กี่ล้านพังอย่าสับสน
รักมากอาจเสียคน
แม่รักตนควรไตร่ตรอง
12 กุมภาพันธ์ 2552 21:09 น.
แก้วประภัสสร
สักวาตาละห้อยนั่งคอยแฟน
มือเท้าแขนแหงนมองบนท้องฟ้า
มีแต่เสียงข้อความเธอส่งมา
คิดถึงนะที่รักจ๋าอยากพบเธอ
บ่เป็นหยังจะยังรอพอทนได้
เกินพรุ่งนี้แล้วไซร้อย่าพลั้งเผลอ
เดี๋ยวแอบมีกิ๊กใหม่เอาสิเธอ
ให้ชะเง้อคอยนานวานรีบมา
เห็นผู้ชายมีกิ๊กกันเยอะแยะ
ทำชี้แบะไม่รู้ชี้นี่คุณจ๋า
หากว่าหญิงทำบ้างเจ้าชู้นา
ไม่ยุติธรรมเลยนะที่ว่าไป
อิ อิ อุ๊ อุ๊ ว่าไปนั่น
แค่เขียนเล่นสนุกกันอย่าหวั่นไหว
ไร้สาระสักวันเป็นไรไป
คิดได้ไงไม่รู้ บ่ฮู้เอย
10 กุมภาพันธ์ 2552 15:59 น.
แก้วประภัสสร
ขอยกมือไหว้อาจารย์ที่ประเสริฐ
ขอบังเกิดส่งศิษย์สัมฤทธิ์ผล
เขียนนิทานสำเร็จในบัดดล
ส่งเป็นผลหลักธรรมค้ำจุนกัน
-------------------------------------------
นานมาแล้วยังมีชายหัวล้าน
คนกล่าวขานชอบยกยอและปอปั้น
หากใครพูดถูกใจยกให้พลัน
แม้จะขออะไรนั้นเขายินดี
เขามีวัวตัวงามอยู่หนึ่งคู่
พอคนรู้ต่างขอซื้อวัวคู่นี้
เสนอเงินยื่นให้ไม่ใยดี
แม้เศรษฐีตีราคามามากมาย
ถ้าหากใครเรียกมาว่าหัวล้าน
เขายิ่งเหมือนคนพาลไม่ยอมขาย
แถมขึ้งโกรธโทษคนอีกมากมาย
เขาเหมือนกายร้อนรุ่มไฟสุมกัน
มาวันหนึ่งมีชายผ่านหน้าบ้าน
รู้ว่าคนหัวล้านชอบยอปั้น
ชายผู้นี้เข้าไปกราบและไหว้พลัน
แถมคำพูดทักทายนั้นชวนสดับ
พ่อผมดกปกไหล่ผิวเหมือนทอง
วัวคู่นี้ใครจองหรือยังครับ
ชายหัวล้านได้ยินยิ้มตอบกลับ
เชิญพ่อหนุ่มมารับวัวเราไป
เพราะเจ้าพูดไพเราะเสนาะหู
วัวทั้งคู่เรายินดีให้เจ้าไว้
หนุ่มจูงวัวเดินยิ้มและจากไป
คำพูดให้ประโยชน์เพราะโอษฐ์งาม
ปากเป็นเอกเลขเป็นโทโบราณกล่าว
คนหนุ่มสาวยุคสมัยอย่ารอถาม
พูดไพเราะเสนาะโสตถ้อยงดงาม
คำโบราณ..นิยามไม่ล้าเลย
แก้วประภัสสร
10/02/09
5 กุมภาพันธ์ 2552 12:35 น.
แก้วประภัสสร
หยุดยั้งตั้งสติ
มิควรผลิหรือผลีผลาม
แย้มโอษฐ์แต่พองาม
มิพูดตามความพอใจ
อาจพลาดเพราะความเขลา
หลงยึดเอาใจเราไว้
ละโทษ โปรดอภัย
อย่าขุ่นใจให้หมองกัน
เล่นได้แต่พองาม
มิตรธรรมไม่เดียดฉันท์
โทสะ โมหะนั้น
อาจพลาดกันพึงสังวร
ครั้งหนึ่งถึงสองสาม
จึงคอยปรามมิใช่สอน
สี่ครั้งควรกำกร
อย่าผัดผ่อนตามอารมณ์
รู้รอบให้ชัดเจน
ฝึกให้เด่นประสงค์สม
สิ่งใดเหลิงเริงรมย์
อาจระทมเพราะตรมใจ
น้ำเย็นรดน้ำร้อน
คอยโอนอ่อนผ่อนตามไว้
เช้าค่ำบำรุงใจ
สว่างใสด้วยหลักธรรม
มธุรสอาจหอมหวาน
เป็นเหมือนพรานดักสัตว์ล้ำ
หลงเชื่อกับดักคำ
ทุกข์ใหญ่ซ้ำย้ำตามมา
รสใดไม่หอมหวาน
เหมือนน้ำตาลจากโอษฐ์หนา
สำรวมกิริยา
อย่าแหวกตาจนพาเพลิน
แก้วประภัสสร
05 / 02 / 09
3 กุมภาพันธ์ 2552 22:11 น.
แก้วประภัสสร
Click Here For Hi5 Graphics
(กิ่งโศก)
ใย คะนึง บ่วายเว้น
ฤาเพราะเป็น..โรคเหงา เศร้าตรมหนอ
แต่เพียงพบ สบตา นวลละออ
กลับหายท้อ..ปลาบปลื้ม..แสนยินดี
(แก้วประภัสสร)
นับนานเนิ่น เหลือเกิน รอพบหน้า
อยากให้ถึง วันที่ฟ้า ลิขิตนี้
ดลบรรดาล คล้องใจ ในฤดี
ใจริบหรี่ ก็ลุกโชน สว่างตา
(กิ่งโศก)
รู้บ้างไหม ได้พบ เห็นเพียงภาพ
ใจซ่านซาบ อาบอิ่ม..ถวิลหา
หลงรอยยิ้ม พิมพ์ใจ จรดตา
เห็นเกศา สยายยาว..โอ..เยาวมาลย์
(แก้วประภัสสร)
เสียงเรียกขาน เร่ารัว คล้ายดั่งกลอง
เป็นเสียงของ หัวใจ ใยประสาน
เปล่งทำนอง กึกก้อง เยาวมาลย์
คงถึงกาล บอกกล่าว คราวในใจ
(กิ่งโศก)
ส่งไปแล้ว เจ้ารับ จับได้เปล่า
ลอยดังว่าว สาวลอย ไปแห่งไหน
ลอยไปหา..ที่พัก ของหัวใจ
ช่วยรับไว้..ใส่กรง ขังไว้ที
(แก้วประภัสสร)
หากจับได้ ไม่ปล่อย อย่าน้อยจิต
สิ่งศักดิ์ศิทธิ์ เป็นพยานและสักขี
จะขังตัว และหัวใจ เลยคนดี
อย่ารีบหนี ไปลับ คว้ากลับมา
(กิ่งโศก)
ยอมให้ล่าม ดามไว้ ที่เสาหลัก
เสาแห่งรัก โซ่ใจ อย่าหมายฆ่า
จงถนอม น้อมเช็ด คราบน้ำตา
ที่ติดมา แต่อดีด ..ให้หายตรม
(แก้วประภัสสร)
ยิ่งเข้าใกล้ ยิ่งเห็น เป็นพันลึก
หมายผนึก สองใจ ไม่ขื่นขม
แท้เทพสร้าง หรือเสก ให้เราชม
หรือโลกกลม พบกัน ในชาตินี้
(กิ่งโศก)
บุญแลกรรม ทำแต่ง หาแกล้งไม่
ส่งสองใจ ให้พบ ดังดิถี
แม้อยู่ไกล ห่างเกิน..ยังปราณี
ลอยวารี..มาสู่...ตรงอู่ใจ
(แก้วประภัสสร)
โอ้ฉะนี้ นี่หรือ คือความรัก
ร่วมทอถัก ร่วมกัน ร่วมฝันใฝ่
สองเป็นหนึ่ง ใจเดียว เกี่ยวก้อยไป
ฟ้ากว้างใหญ่ ก็มองเล็ก ลงนิดเดียว
(กิ่งโศก)
โลกหัวใจ ใยแคบ เพียงใจรัด
จะอ่านคัด ค้นเขียน ไม่เวียนเลี้ยว
ใจสองใจ อ่านใจ ง่ายจริงเทียว
เพียงเศษเสี้ยว สบตา.ใจถึงใจ
Calendar
Lovers
32 คน เลิฟแก้วประภัสสร
หน้าส่วนตัว
1046
