8 สิงหาคม 2549 11:44 น.
แก้วประเสริฐ
รักเอ๋ยรัก
จะรักมากรักน้อยข้อยบ่ฮู้
แม่อีหนูเว้าฮักเสียมากหลาย
ทั้งคืนวันไม่เว้นเล่นตาลาย
เพลียแทบตายในฮักรักทุกวัน
สุริยาฉายแสงแฝงสีเหลือง
ช่างประเทืองเรืองจ่างสร้างสุขสันต์
วาบหวิวหวิวละลิ่วลงตรงจากกัน
มองหน้านั้นพลันสะดุ้งรุ้งล้อม
สนุกสนานวันหวานผ่านทุกข์
ปนเปสุขคลุกเคล้าเฝ้าถนอม
วันคืนตื่นมาฟ้าดอกพะยอม
เจ้าออดอ้อนหทัยใฝ่เชยชม
ลมเอ๋ยลมข่มรักชักตาตั้ง
อ้ายซิยังลางเลือนเหมือนเรือล่ม
ใบไม่กางเสาหักพักกินลม
สร้างขื่นขมระบมไปทั้งกายา
ซิมาฮอดฮักฮักจักตายแล้ว
ใจแน่แน่วแผ่วพลังมิหรรษา
ทำไฉนหนออกกูสู้กานดา
ที่ไขว่าคว้ามารักชักเพลียใจ
ตายแน่แน่แน่แล้วเจ้าแก้วเอ๋ย
เห็นทรามเชยขมีขมันนั้นสดใส
ให้วาบหวิวพลิ้วสว้านขึ้นทันใด
อ้ายฮักไกลเจ้าแล้วนะแก้วตา.
ฮึฮึฮึจบจ้าๆ..อิอิ
*** แก้วประเสริฐ. ***
6 สิงหาคม 2549 23:06 น.
แก้วประเสริฐ
ห้วงคำนึง
ระลึกหวนชวนย้อนรำพึงหลัง
สิ่งที่ฝังยังจำความสดชื่น
สะท้อนสิ่งสุขสันต์วันชื่นมึน
พลิกระรื่นฟื้นภวังค์รั้งกลับมา
สู่ธารไหลนิ่งขจีสีมรกต
สวยบรรพตอร่ามงามนักหนา
สายลมแผ่วแว่วร้องสกุณา
มวลพฤกษาส่ายระบำย้ำใบ
ใบไม้พลิ้วระลิ่วลงเลื่อนคล้อย
พลิกสู่ลอยจากห้วงล่วงน้ำใส
ไหลตามน้ำละล่องท้องธารไป
ตรึกความนัยรำลึกนึกชวนชม
งามเพริศพริ้งอิงลออหนอสิ่งสร้าง
ดั่งน้ำค้างสลอนระวีหลากสีสม
ปมยิ่งคิดพิศหวามยามเริงลม
ผ่อนอารมณ์วิจิตรคิดย้อนมา
ดุจสระน้อยขรณีที่พราวเพริศ
งามบรรเจิดกำเนิดไว้สู่ในหล้า
กลางป่าเขาลำเนาไพรในวนา
คล้ายกัลยาเริงร่าพาเพลิดเพลิน
ดั่งกินนรีพลีร่างกลางคิมหันต์
สนานลำธารป่วนฤดีที่แนวเขิน
ซ่านภิรมย์ชมวิไลใกล้โขดเนิน
งามเหลือเกินเสมือนพบสบคคนางค์
ท่องธาราวิเวกเฉกสรวงสวรรค์
สิ่งสารพันทำให้ใจผ่อนหมาง
เปี่ยมล้นสุขทุกข์ขจัดพัดเลือนราง
ล้วนสิ่งสล้างจ่างหทัยในสิ่งจำ
ลำธารไหลไล้ภูผาวนาสวย
โอบอุ้มด้วยพฤกษาคุณค่าล้ำ
ธรรมชาติไว้ให้ใจชื่นฉ่ำ
ผ่านลำนำย้ำสู่ห้วงดวงฤดี.
*** แก้วประเสริฐ. ***
4 สิงหาคม 2549 12:33 น.
แก้วประเสริฐ
หนึ่งหญิงอิงหทัย
อธิกวารผ่านจรัสประภัสร์แสง
โน้มสิ่งแฝงน้าวหทัยใฝ่คิดถึง
วาระกาลหันหวนล้วนรำพึง
ซาบซึ้งตรึงห้วงในใสเบิกบาน
นิรันดร์คำสอนไว้สู่ใจนัก
จตุรพักตร์คือแม่แผ่ไพศาล
โอบอุ้มเกื้อเอื้ออาทรทุกวาร
แม้จะนานผ่านฟ้าทุกราตรี
เปี่ยมเมตตาคราเห็นเย็นสู่จิต
เฝ้าพินิจแจงสล้างกระจ่างศรี
เบิกหทัยมืดสลายให้เปรมปรีดิ์
ผันชีวีพลีไว้ใจการุน
น้อมรำลึกนึกคุณหนุนเหนือเกศ
ปัญญาเขตทั่วแคว้นแหนเกื้อหนุน
เฝ้าปกคุ้มเกล้าแลแผ่เกื้อกูน
เป็นใบบุญอุ่นฤทัยในมุทิตา
อุเบกขาไพศาลสราญจิต
เป็นข้อคิดฝากไว้ให้หรรษา
ทั้งนอกในจารึกตรึกเมตตา
โอ้มารดาผ่านฟ้าข้ารำพัน
พระคุณแม่ล้ำฟ้ายิ่งกว่าสมุทร
ใสพิสุทธิ์ดุจดาวพราวสวรรค์
สมุทรเฉทคำสอนวอนสารพัน
เนืองอนันต์สรรค์สร้างมิร้างใจ....
*** แก้วประเสริฐ. ***
หน้าส่วนตัว
801
Calendar
Lovers
17 คน เลิฟแก้วประเสริฐ
