30 กรกฎาคม 2551 16:04 น.
แก้วประเสริฐ
*** หวังกลับคืน ***
..๏ เคยมาดแม้นไขว่คว้า สาวสวรรค์
อิงแอบมาจัดสรรค์ มอบให้
เปรียบดั่งสิ่งผูกพัน ตรึงสู่ ใจแฮ
ปราศสิ่งนางพึงได้ ฝากเจ้าหนีไกล ๚
..๏ อบอวลกลิ่นลูบไล้ นวลนาง
เหลือสิ่งจัดที่วาง สู่ไว้
ฤทัยหม่นหมองกลาง ทรวงแนบ จริงเฮย
รอนลิดสถิตคลั่งไคล้ ผ่านหล้าคราคนึง ๚
..๏ มองจันทร์กระจ่างฟ้า ราตรี
รักดั่งเมฆทับทวี รอบข้าง
บั่นแสงบังเฉิดฉวี นวลปิด สนิทเฮย
ใยสิ่งหลงเหลือสร้าง ชอกช้ำทวีคูณ ๚
..๏ อกเอ๋ยเคยแนบเคล้า คลึงจันทร์
จวบจนสุรีย์พลัน เจิดฟ้า
ล่วงลับเล่าเพียงฝัน หวานสู่ ถวิลนา
คอยกลับคืนสู่หล้า แมกไม้พนาสัณฑ์ ๚
..๏ มองภาพที่ถ่ายไว้ นวลอนงค์
ท่องเที่ยวในพฤกษ์พง ใหม่แล้ว
ยืนหมองหม่นจิตคง ตลึงซ่าน วิลาสแฮ
วจีเอ่ยให้ผ่องแผ้ว ใฝ่ซึ้งคนึงครวญ ๚
..๏ หนีพรากทิ้งสิ่งแพร้ว หลงปอง ยิ่งเฮย
แสนป่วนฤทัยครอง จากเจ้า
บิดเบือนสิ่งมิสนอง ยากยิ่ง จริงนา
ฤดีป่วนชวนอิงเคล้า แนบน้องกลิ่นขจร ๚
..๏ คืนวันคอยพบน้อง ครองใจ
เช้าค่ำปราศสดใส แม่นแล้ว
อิงแอบแนบพฤกษ์ไพร คืนสู่ คู่เฮย
คงสิ่งอิงคลาดแคล้ว สิ่งแคว้นแมนสรวง ๚
..๏ ทุ่งทองเคยผ่องซึ้ง ตลึงแล
ไพรพฤกษ์ตรึกดวงแด มั่นไว้
สารธารตกกระแส รินหลั่ง ฉ่ำนา
หวังกลับคืนฝากให้ ใฝ่ซึ้งตรึงสรวง ๚ะ๛
*** แก้วประเสริฐ. ***
28 กรกฎาคม 2551 16:28 น.
แก้วประเสริฐ
*** ถวิลครวญ ***
เสียงเสนาะไพเราะซึ้งคนึงซ่าน
ไหวพลิ้วผ่านรัญจวนชวนสนอง
วิงวอนหวานผ่านฤดีทวีทำนอง
สอดสู่คล้องปองหวังครั้งเชยชม
ดั่งใบล่วงจากต้นระคนฝาก
ดุจพลันจากละล่องเคยครองขม
น้ำพาหยาดจากฟ้าลอยมาภิรมย์
สู่อารมณ์เปลือกในสลายหัวใจ
หวานวจีแว่วซ่านผ่านไพรสัณฑ์
แสงนวลจันทร์เด่นสกาวพราวสดใส
หวานพลิ้วเสียงซึมซาบฉาบความนัย
เปรียบฤทัยคล้ายรันทดหยดผ่านทวี
ถ้อยน้ำคำย้ำคล้ายไว้ฝากฟ้า
ล้วนวาจาผ่านนัยคลายเกษมศรี
หมองสร้างไพรโขดหินสิ้นเปรมปรีดิ์
ผสานราตรีสรรค์ถ้อยร้อยแง่งอน
สำเนียงซ่านล้วนเสนาะฉอเลาะเล่า
ดุจดั่งเฝ้าสำเหนียกเรียกสิ่งหลอน
อีกทำนองเศร้าหมองคล้องวิงวอน
ดั่งออดอ้อนเสมือนเขลาเร้าอาจิณ
ล้วนคำนึงคลึงคล้ายสร้างห่วงไว้
เสมือนดวงใจแนวเดียวเกี่ยวใฝ่ถวิล
แว่วขานแผ่วสิ่งสล้างกลางแนวกวิน
คล้ายเหล่านลินสิ้นหอมยากย้อนมา
เสียงสะอื้นลอยลมพรมแผ่วพลิ้ว
ล่องผ่านปลิวสู่ทรวงหน่วงหนักหนา
เหมือนก่อนนี้เคยฝากไว้ในจินตนา
ตลอดเวลาผ่านหมองร้องเสียงเพลง
ผ่านราตรีแห่งพฤกษ์ตรึกใยเหมือน
ผ่านเสียงเยือนคร่ำครวญล้วนเฉวง
รัตติกาลคลึงคล้ายละม้ายกลัวเกรง
ยากจะเขลงชมจันทร์อันพร่างพราว.
*** แก้วประเสริฐ. ***
23 กรกฎาคม 2551 14:27 น.
แก้วประเสริฐ
*** มาณวิกามธุสร ***
ดั่งพิมานผ่านฟ้าพราวดารดาษ
บุบผาชาติแย้มยวนชวนนวลฉวี
แฝงอบอวลกลิ่นขจรขจายในเทวี
สุดเปรมปรีดิ์เหล่านางกลางพนาวัลย์
หลากโขดหินแมกไม้ไหวเย็นฉ่ำ
ละอองน้ำม่านหมอกกระฉอกสันต์
สู่พริ้งพรายสีแสงแฝงแพรวพรรณ
พลิ้วสิ่งสรรค์บรรเลงเพลงขลุ่ยทอง
สมานเสนาะไพเราะชื่นระรื่นกรับ
สำเนียงขยับเสียงซ่านนงคราญสนอง
หวานเสียงพิณเคล้าสนานผ่านทำนอง
แว่วหวิวซ้องผ่านขจายสายลมเพลิน
วิภาสสกาวผ่องพรรณนงคราญฉวี
เปรียบเพชรมณีวิลาสปราศขวยเขิน
เคล้าสร้างเพลงไทยเดิมมิเสริมเกิน
ผีเสื้อเหิรมวลสกุณาเวียนมาพราว
สายน้ำตกขานรับสดับเสียงเสนาะ
ขานไพเราะเพริศพรายกระจายขาว
งามประดับสายสุวรรณเถาวัลย์ยาว
พริ้งย้อยพราวสุดสล้างข้างเปรมปรีดิ์
บรรเลงกล่อมพฤกษาฝ่าม่านหมอก
ผ่านเย้าหยอกคนธรรพ์สรรค์เกษมศรี
หลากยักษ์อสูรเวนไตยในบรรพคีรี
ป่วนปั่นฤดีผ่านสวรรค์ชั้นดาวดึงส์
ถ้อยสำเนียงผ่านเสนาะไพเราะโสตถ์
ทิพย์โอษฐ์เจื่อนแจ้วแผ่วผ่านถึง
แม้นแต่องค์เทพเทวัญซ่านรำพึง
หวนคำนึงหวานผ่านอวลรัญจวน
มาณวิกามธุสรยอกย้อนประดิษฐ์
สู่แนบสนิทเสนาะไพเราะสรวล
ยิ่งสำเนียงขานแผ่วแนวเนื้อนวล
พลันปั่นป่วนหฤทัยใคร่ฟังดนตรี.
*** แก้วประเสริฐ. ***
(ภาพของคุณ ช่ออักษราลีผมนำมาตบแต่ง)
19 กรกฎาคม 2551 10:21 น.
แก้วประเสริฐ
*** หนึ่งในร้อยดวง ***
หยดเพชรหยาดใบไม้ประกายพลิ้ว
ฉายแววปลิวลอยลมพรมแสงสี
ล้ำเลิศสรรค์พรรณรายโลมไล้รวี
งามเฉิดฉวีตระการซ่านพฤกษ์ไพร
แนวถ้ำทองรองรับนางอัปสร
สาดเรืองรองพริ้งพรายสกายไสว
ช่างเจิดจรัสงดงามยามแกว่งไกว
พืชพันธุ์ไศลระหว่างข้างสายธาร
แว่วสำเนียงลอยผ่านรัญจวนซึ้ง
อวลคำนึงหญิงงามยามขับขาน
แสนไพเราะเสนาะไว้ใจเบิกบาน
ล้วนสิ่งซ่านกลิ่นนางสร้างเชวง
สราญชื่นฉ่ำละอองของน้ำตก
เถาวัลย์ปกคลุมไว้ดุจคล้ายเขนง
พลาญผาล้วนโขดหินจินต์วังเวง
ดอกไม้เบ่งบานหอมย้อมพงไพร
เพริศพริ้งงามดุจดาวพราวพร่างฟ้า
สร้างแนวป่าประกายสาดสายไสว
ดาวร้อยดวงมิอาจปราศเกรียงไกร
แม้นแสนไกลหมายแสดงแข่งเทวี
งามเหลือเกินยอดหญิงมิ่งอัปสร
ยุพเรศจรปานหงส์ทรงเกษมศรี
สูงสง่าเคียงถ้ำทองผ่องพรรณทวี
นึกสรรค์กวีผ่านนางพลางชื่นชม
สกาวมลฤดีศรีสมรอรชรยิ่ง
สวยทุกสิ่งเรือนร่างเทพสร้างสม
วงพักตร์โขนงโก่งงอนดังศรคม
สร้างอภิรมย์งามเด่นเช่นกานดา
มาดแม้นองค์ทวยเทพมหาเจ้า
ยังต้องเฝ้าเมียงมองส่องเนตรหา
มิอาจเลี่ยงหนีพรากจากพงพนา
สู้ปรารถนาชมโฉมโลมสะคราญ.
*** แก้วประเสริฐ. ***
16 กรกฎาคม 2551 23:43 น.
แก้วประเสริฐ
*** เหนือดวงชีวัน ***
ดวงใจน้อยพลิ้วลอยละล่องลิบ
ดาวระยิบพร่างพรายกระจายแสง
เดือนสาดส่องยลนวลล้วนอ่อนแรง
เมฆาแฝงบิดเบือนเลือนพร่าพราย
ล้วนสิ่งหวังฝากไว้ช่างไกลโพ้น
พลิกผันโยนเปลี่ยนแปลงแฝงสลาย
หวานในอกแตกซ่านผ่านห้วงมลาย
เปี่ยมปองหมายผันเปลี่ยนมิเวียนคืน
ฝากเพียงไว้ในสิ่งเหมือนหิ่งห้อย
แสงหรี่น้อยยากเทียบเปรียบสุดฝืน
มิมาดเทียบเดือนดาวพราวพร่างยืน
กลับเป็นอื่นสิ่งสนองหลงปองนวล
ฝากที่เหลือเสมือนไว้ผ่านในฝัน
ดวงชีวันคลาดเคลื่อนมิเยือนหวน
ละอองม่านสรรค์สร้างวางเย้ายวน
ความอบอวลมลายสิ้นผ่านจินตนา
ม่านเมฆหมอกตอกย้ำสุดช้ำชอก
บ่มความยอกเยือนหวนชวนผันหา
หวานฝากผ่านไว้ห้วงล่วงหยาดมา
แสนเสน่หาพลิกเปลี่ยนเวียนลาจร
สุดผันแปลงมอบเพื่อเอื้อไขว่คว้า
ทรวงสั่นผวาคราสร้างอุทาหรณ์
หวังต้องการสิ่งปองต้องอาวรณ์
แสนสะท้อนอภิรมย์ครั้นชมเชย
สิ่งแสนปองสนองไว้ให้ขาดแล้ว
ความผ่องแผ้วกลับกลายจนได้เฉย
เหลือเพียงฝากแสนหวังครั้งรำเพย
หอมล่องเลยสร้างถวิลจินต์ห้วงใจ
เหนือดวงชีวันผ่านสวรรค์ฟากฟ้า
แม้นกานดาร่วมเรียงเคียงสดใส
หวนกลับคืนอ้อมกอดทอดวิไล
แสนซึ้งไว้คล้ายเดือนเยือนราตรี.
*** แก้วประเสริฐ. ***
หน้าส่วนตัว
1110
Calendar
Lovers
17 คน เลิฟแก้วประเสริฐ
