รำพึงหวนทวนฝัน

แก้วประเสริฐ

           รำพึงหวนทวนฝัน

   วันเวลาเคลื่อนคล้อยลอยเลื่อนลับ
ย่อมหวนกลับยามคิดจิตทวนฝัน
เราคิดมากอย่างไรหนอใจกัน
จึงมีวันเช่นนี้ที่ผ่านไป

   กาลผ่านไปไฉนเข้าใจผิด
วิปริตจนหมองมิผ่องใส
ตัดวิตกผ่านจินต์สิ้นต่อใจ
ซึ้งเยื้อใยเราผิดคิดไปเอง

   ไทยกลอนนี้ที่รักฉันปักมั่น
จึงย้อนวันหวนกลับกระฉับเฉง
จึงแต่งกลอนผ่านไว้คล้ายละเลง
มิอวดเก่งคืนกลับนับบ้านเดิม

   จะมีใครลืมเราหรือเปล่าหนอ
จึงใคร่ขอยกโทษโปรดได้เสริม
ผ่านวันไปนั้นคิดจิตเหิมเกริม
จึงขอเริ่มสานต่อหนอกลอนไทย

   ด้วยฉันเกิดที่นี่แล้วหนีห่าง
สิ่งเวิ้งว้างค้นพบบรรจบไสว
แม้นมีที่ให้เล่นมิเด่นไกล
ใจหวั่นไหวไม่เหมือนที่เรือนเดิม

   แสนเป็นห่วงเพื่อนรักได้พักจิต
ปรับปรุงคิดสิ่งสร้างเพื่อวางเสริม
จึงวางถ้อยร้อยไว้ในที่เดิม
จะขอเริ่มร้อยกรองผ่องจิตใจ.

        แก้วประเสริฐ.