** ข้ากะลาครอบ **

แก้วประเสริฐ

             **  ข้ากะลาครอบ  **

     แต่ละวันพึงจ้องสองตาข้า
สู่ฟากฟ้าลอดช่องแสงทองใส
เดือนตะวันพินิจคิดกาลไกล
วาดฤทัยโดดเด่นเน้นสู่ครอง

     ใหญ่ยิ่งนักวิมานอันเพริศแพร้ว
แม้ใจแป้วสร้างพลังหวังใฝ่ฝัน
อาณาเขตราชันย์สวรรค์กำนัล
เพื่อให้สถานมณีรัตน์วิวัฒนา

     แม้นจะดำมืดมิดมาปิดแคว้น
หรือเพียงแก่นสิ่งสุขสนุกฉัน
มิให้ใครเก่งเกินเพลินผูกพัน
รอบสถานนพรัตน์ราชธานี

     หากคิดเปิดวิมานอย่าพลันหวัง
ถิ่นฐานยังมั่นคงบ่งศักดิ์ศรี
หุบแก่งผาแมกไม้ไม่ใยดี
ทะเลที่กว้างสุดอย่าฉุดใจ

     แม้นเรไรหริ่งร้องก้องระงม
ส่วนมากชมตัวข้าว่าสดใส
มาดแม้นใคร่พลิกฟื้นขึ้นทันใด
ก็อย่าหมายขึ้นนำย่ำเหยียบตู

     อุ้ยหะฮ้าอย่าหลอกให้เสียรู้
งดงามดูเพียงใดไม่อดสู
อันรากฐานเนืองแน่นแค่นจะดู
อย่าสู่รู้บริเวณเด่นสารพัน

     วิมานข้าพรรณรายหาใดเทียบ
อย่ามาเปรียบถิ่นฐานอันเสกสรร
ทั้งวิจิตรพิสดารร่ำลือครัน
ตัวข้านั้นใหญ่ยิ่งแต่ผู้เดียว

     โอ้ละหนอรอมาตั้งหลายหน
สู้ข่มตนทีข้าอย่าฉุนเฉียว
ก็พวกเอ็งมาด่าว่ากันเกลียว
อย่ายุ่งเกี่ยวจะช้ำระกำพัง

     หากวิมานข้ายุบหุบแล้วหนอ
จะเกิดก่อเหตุร้ายกระจายฝัง
อาณาเขตรอบบ้านดันทุรัง
เป็นที่ฝังกายาจะหาเตือน

     สิ้นตัวข้าฟ้าพิโรธโกรธนะสู
ยากสิงสู่แว่นแคว้นแม้นถูกเฉือน
จะแตกแยกพินาศปราศเย้าเรือน
แผ่นดินเลื่อนสะท้านพลันมะลาย.

       ***  แก้วประเสริฐ.  ***