16 กันยายน 2552 18:00 น.

แม่สาวกุลา


      **   แม่สาวกุลา  **

   อยากเยือนถิ่นดินทองร่ำไขขาน
เปรียบวิมานฟากฟ้านภาสรวง
สู่เรื่องราวหมู่เหล่าสาวทั้งปวง
วิจิตรห้วงเอื้องงามยามล้ำปอง

   วิมานน้อยบนดินแห่งถิ่นสล้าง
แสนกระจ่างแวววับประดับผอง
มวลพฤกษาเอื้ออวลยวนใจครอง
สาวเรืองรองหยาดเยิ้มเติมฤทัย

   หลับตาพลันชวนคิดประดิษฐ์แจ้ง
เฝ้าแอบแฝงตราตรึงซาบซึ้งไสว
หอมประทินกลิ่นกายตรึกผนึกใน
ล้วนอวลไอหมายมุ่งผดุงจินตนา

   คำร่ำลือฝากไว้หมายไขว่คว้า
ถอนศรคราปักทรวงจนห้วงผวา
เที่ยวสอบถามผ่านทางว่างอุรา
แดนนั้นหนาหนใดในแผ่นดิน

   เสียงบอกพร่ำล้ำเลิศฉวัดฉวี
ดุจอัญมณีเลอค่าจนน่าถวิล
ใจไปแล้วเหลือกายถวายยุพิน
เที่ยวค้นถิ่นหมายมุ่งจรุงนาง

   หนุ่มรูปหล่อกุลาผ่านมาบอก
สวยทั้งนอกหวานในฤทัยสล้าง
เปรียบประดุจอัปสรวอนใจวาง
อยากคิดสร้างน้ำใจในสาวกุลา

   หากสู่แดนผ่องไสวอำไพข้าว
คงร้อนผ่าวกายาไขว่คว้าหา
ทั่วท้องนารวงทองสนองอุรา
สาวบ้านนาขาวงามล้ำอนงค์

   เพียงแค่คิดซาบซ่านสราญจิต
ยามพิชิตตวัดเคียวเกี่ยวประสงค์
จากมือน้อยแนบทรวงยวงจำนง
ช่างยิ่งยงหอมถวิลกลิ่นปทุมมาลย์.

       ***   แก้วประเสริฐ.   ***

983

love

comment

14 กันยายน 2552 12:03 น.

สุนันทกานต์

แก้วประเสริฐ

** สุนันทกานต์ **

เสาร์สิบเก้ากันยามหาสวัสดิ์
ศรีพิพัฒน์ชัยมงคลดลสุขี
คิดสิ่งใดสมหวังดั่งดวงฤดี
ทุกราตรีสุขหทัยคลายร้าวรอน

เปี่ยมความสุขนับวันพลันรุ่งโรจน์
เทพทรงโปรดชัชวาลย์ปานอัปสร
สรีระร่างเลิศงามยามอรชร
ผันเยื้องจรพ้นภัยให้เบิกบาน

สุนันทกานต์ปานหนึ่งซึ้งซาบซ่าน
ดุจบัวบานหอมกลิ่นประทินสาน
วาสนาหนุนส่งคงอนันตกาล
ทุกวันวารอำนวยด้วยอวยชัย

รัตนตรัยบารมีศรีเปล่งสวัสดิ์
แสงเจิดจรัสวัฒนามหาไสว
ส่งหมายมุ่งเลิศย้ำล้ำเกรียงไกร
เทพทั้งหลายอวยชัยไฉไลครอง

ณ ดินแดนแคว้นหนึ่งซึ่งแสนเลิศ
สุดงามเพริศเปล่งมณีศรีแสงสนอง
ยะเยือกเย็นธาตุสี่บรรจบปอง
ช่างเรืองรองอภิวัฒน์จรัสประกาย

ทั้งนอกในวิไลลักษณ์ยากเสมือน
งามประเทืองอวลกลิ่นประทินฉาย
ฉวีหอมอบผืนฟ้าลาวัลย์ปราย
อมรแผ่ขจายเลิศล้ำย้ำแดนดิน

แสนเฉิดจรัสประพัฒน์จัดสร้างสม
เหนือคำชมบรรยายประกายสินธุ์
แคว้นดินแดนแมนสรวงยามยลยิน
เฉลียงเซาะถิ่นไพเราะเสนาะพราว

เปี่ยมความสุขเพื่อนรักมากสุขี
ดั่งอัญมณีฉายสถิตประดิษฐ์สาว
หวังผ่านใดหมายมุ่งดุจรุ้งสกาว
ปราศเรื่องราวสุขสล้างมุ่งล้างมลาย

จงแพ้ภัยนวลอนงค์บรรจงนี้
ด้วยบารมีเปล่งจรัสขจัดขยาย
รัตนตรัยเทพไท้เปล่งประกาย
สุขทั้งหลายมาพบบรรจบเทวี

ดุจดินแดนแว่นเคว้นดั่งแมนสรวง
ถิ่นพื้นปวงแวววาวพราวรัศมี
งามระยิบเลิศพราวราวแสงมณี
ธาตุทั้งสี่ล้วนพบสยบดวงมาลย์.

*** แก้วประเสริฐ. ***

970

love

comment

11 กันยายน 2552 20:57 น.

วิมานทราย

แก้วประเสริฐ


       **  วิมานทราย  **

   หวนชีวิตย้อนกลับแลลับล่วง
ดุจหยาดห้วงวาสนายากมาผัน
หวานซ่านซึ้งอวลวนระคนกัน
วิวัฒน์วันคลุกเคล้ารุมเร้าหทัย

   แลทรายหาดยามเย็นโดดเด่นนัก
แม้นผวนจักล้วนพลันมิสั่นไหว
แปรเปลี่ยนวกคนึงหาโอ้ลาไกล
เหตุการณ์ไฉนเวลาช่างมาแปลง

   ถูกคลื่นน้อยใหญ่ลิบกระพริบไสว
มุ่งสร้างวลัยแวววับประดับแสง
ดวงตะวันสรรค์อ้อนสุดผ่อนแรง
พรายพลิกแฝงผ่านน้ำสาดล้ำงาม

   ละลิ่วโฉมประโลมซ่านสราญฝั่ง
ดุจแฝงพลังพลันล้วนไม่ชวนถาม
มิอาจพ้อแสนป่วนด้วยลวนลาม
ลิดรอนตามทลายฝั่งกลับหลังลา

   เสมือนสยบสิ่งวนเวียนที่ผันแนว
ส่วนพริ้งแพรวยากหวนใฝ่ชวนหา
ปราศเหมือนเดิมล้วนคืนเคยชื่นมา
ความเสน่หาหวามวาบเฝ้าทาบกาล

   แม้นจัดสร้างหลายสิ่งแนบอิงโลก
สิ่งบริโภคนัปการล้วนผ่านสรรค์
ความสุขล้วนสล้างดุจสร้างวิมาน
กำนัลผ่านทุกอย่างเพื่อสร้างเฉลา

   ดุจประหนึ่งหยาดน้ำที่ล้ำเพริศ
ผ่านเลอเลิศผันผวนคงล้วนเขลา
ปราศมาดหยั่งวิจิตรประดิษฐ์เงา
พลอยพังเก่าจนสลายเคยขจายจร

   ดุจหนึ่งสร้างวิมานทรายมลายแล้ว
ที่เพริศแพร้วแนวรักยากมักถอน
ในอดีตกาลพลันปลิดดุจลิดรอน
แสนสะท้อนเหตุการณ์ที่ผ่านมา.

     ***   แก้วประเสริฐ.   ***

977

love

comment

6 กันยายน 2552 20:30 น.

นี่หรือน้ำใจ

แก้วประเสริฐ


        **   นี่หรือน้ำใจ   **

   แม้นจะสิ้นตะวันและจันทรา
อีกดาราสูญสิ้นจินต์แสนผวา
อยู่โดดเดี่ยวเปลี่ยวกายในอุรา
ไร้วาสนาอัปลักษณ์มากมาเตือน

   มองต้นไม้ไร้ใบเหลือเพียงก้าน
ยังมิพล่านคล้ายเราเฝ้าถูกเฉือน
น้ำตารินไหลหมดหยดร้างเลือน
แต่ยืนเหมือนภูเขาเศร้าเคล้าคลอน

   น้ำสาดเซาะริมทรายแล้วไหลกลับ
แสนย่อยยับนับฝันสู่หลอกหลอน
คลื่นลูกใหม่หวานซ้ำย้ำเปียกปอน
สิ้นอาวรณ์เสียแล้วแนวสร้างนวล

   ลาแล้วหนอแก้วตานิจจาเจ้า
ที่เคยเฝ้าชวนพร่ำย้ำยอกหวน
สิ้นบุญแลบารมีที่คร่ำครวญ
คงปั่นป่วนสิ้นหวังยังทรมาน

   เปรียบน้ำตกไหลรินสิ้นย้อนกลับ
ก็เหมือนสลับน้ำใจไร้ประสาน
ยากจะเชื่อสิ้นแล้วแนวเบิกบาน
แม้นเนิ่นนานฝังลึกตรึกห้วงหทัย

   อนิจจาหวานอาลัยยากใฝ่หวน
สุดรัญจวนล้วนพิลาสปราศสู่ใส
เข้าหลอนสิ่งมอบหมายให้ฝังใจ
ผ่านลูบไล้หมายหวังฝังรอยเดิม

   นี่นะหรือคนเรากล่าวเคล้ารัก
ยิ่งประจักษ์แล้วผันวันส่งเสริม
ดุจน้ำแก้วล่องลอยต้องคอยเติม
รินรดเพิ่มประสงค์คงพลิกแพลง

   อนาถหนอมอบแล้วแนวสิ่งฟ้า
แม้นดาราตะวันจันทร์ส่องแสง
ทาบทอสิ่งสร้างไว้ไม่เปลี่ยนแปลง
หล่อนแอบแฝงล่วงล่อหลอกล้อใจ.

     ***   แก้วประเสริฐ.   ***

929

love

comment

4 กันยายน 2552 13:46 น.