4 มิถุนายน 2553 15:04 น.
แก้วประเสริฐ
ชู้ทางใจ
ยลหญิงงามสุดสงวนแม่ยวนสวาท
พริ้มพิลาสเพริศพริ้งอิงเฉิดฉาย
เอวองค์นางเยื้องย่างพลางกรีดกราย
เสมือนดั่งคล้ายอัปสรอมรเทวัญ
นวลระหงส์อร่ามเรืองประเทืองแฝง
สายลมแห่งกายกลิ่นโชยรินสวรรค์
หอมระรวยโปรยปรายคล้ายลาวัลย์
ร่างตระหง่านพลิ้วหวนชวนหันมอง
เบื้องหลังนางยังแฝงชายชาติเชื้อ
บุรุษเอื้อเกื้อกูลเพื่อหนุนสนอง
ประคองเอวอรชรอ้อนแอ้นครอง
มิอาจปองเสนอไว้เพียงนัยน์นา
งามจริงหนอนั่งเหม่อจนเพ้อพก
ห้วงระทกกลิ่นเย้าเคล้านาสา
หอมระรินกายนางย่างเยื้องมา
ใจสั่นผวาฝากซึ้งสุดตรึงหทัย
หลายนวลอนงค์ผ่านมาหาสุดซึ้ง
จะตราตรึงเท่านางสร้างสงสัย
โอ้อกเอ๋ยใยผวนชวนอาลัย
แนบฝากไว้สรรสร้างกลางฤดี
หอมหวนเอยฝากลึกผนึกเคล้า
บังเกิดเร้าอารมณ์บ่มมารศรี
เขามีคู่ครองแล้วแผ่วเปรมปรีดิ์
เหตุไฉนมีสิ่งขวางมาสร้างครอง
หอมกายหวนยวนเย้าประทับฝาก
ดุจจะลากห้วงหทัยให้หม่นหมอง
เพียงแต่เหม่อครองไว้ละลายปอง
มิอาจสนองความหวังที่สร้างใจ
ยากจะได้ใกล้ชิดกลิ่นกายเจ้า
เหลือเพียงเงาแนบไว้ให้สงสัย
หรือแค่เป็นเพียงชู้สู่ทางหทัย
วาสนาได้เพียงยลระคนทรวง.
* แก้วประเสริฐ. *
1 มิถุนายน 2553 11:58 น.
แก้วประเสริฐ
สะท้านอารมณ์
ลุ่มลึกรักฝากไว้ในอารมณ์
สะท้อนขมขื่นยังฝังลงห้วง
บ่วงสวาทหลงเหลือเอื้อใยยวง
ดุจเป็นบ่วงซ่อนลงตรงหวามใจ
ฟ้าเคยกล่าวฝากคำร่ำเรียกร้อง
กอดประคองเลือนลับกลับสูญหาย
กลิ่นกระแจะหอมหวนล้วนละลาย
เคยหวานไฉนลบล้างกลบกลางดิน
ไม่เจียมตัวจึงเป็นดั่งเช่นนี้
สิ่งที่มีฝากไว้ให้หวนถวิล
โลมรำลึกยังจำพร่ำดวงจินต์
มาสูญสิ้นผ่านไปคล้ายสายลม
ยามมีรักสักครั้งหลงฝากฟ้า
ผืนพสุธากลบหน้าหาเหมาะสม
เป็นเพียงกาใฝ่หงส์หลงคารม
ต้องระทมหม่นหมองครองฤดี
จะเหลียวซ้ายแลขวาคนด่าข่ม
แสนระบมช้ำใจให้หมองศรี
เหม่อท้องฟ้าหรือข้ามีราคี
สิ่งปรมปรีดิ์อ้างว้างกลางหทัย
ความแปรเปลี่ยนเวียนวนปนลิขิต
พลิกผันปลิดฝากไว้ในสิ่งไสว
ยามมีเงินมากทองสนองวิไล
สิ่งทั้งหลายไร้สติมิไตร่ตรอง
จึงเหลือเพียงรสชาติที่ขาดสล้าง
ความอ้างอ้างเข้าแทนแผ่นดินสนอง
ต้องเร่ร่อนดุจสกุณาขาดเรืองรอง
มิอาจผยองโผผินโบยบินไกล
ตำนานรักของเก่าเฝ้ามาฝาก
หลงลมปากผ่านไปจึงไร้ไสว
บ่วงยิ่งรัดมัดตรึงสิ่งผ่านไป
เหลือเพียงใจฝากไว้ให้ใคร่ครวญ.
* แก้วประเสริฐ. *
หน้าส่วนตัว
1936
Calendar
Lovers
17 คน เลิฟแก้วประเสริฐ
