15 พฤษภาคม 2550 12:36 น.
แมวคราว
เช็ดน้ำเถิดเจ้าแล้วเซาไห้
เคียดผู้ใด๋ตั๋วหลอกบอกอ้ายถี
ไผหนอแกล้งแสร้งทำเย้ยย่ำยี
หล่าคนดีเสียน้ำตาน่าหลูตน
ไผบ่ฮักช่างไผอย่าไปฮัก
ฟังอ้ายทักหน่อยแนแค่สักหน
เที่ยวแล่นไล่ตามฮักมักเสียคน
เฮาอย่าจนใจเจ้าของให้ตรองดู
ยามเพิ่นหน่ายขึ้นมาพาอุกอั่ง
น้ำตาหลั่งขมปร่าน่าอดสู
สิหวังไผใดเล่าเขาเชิดชู
ชาติเจ้าชู้เชิงชายเพิ่นหลายใจ
อย่าหัวซาตาต่อขอฮ้องเถิด
ใจเตลิดจนบ่ฮู้ไปอยู่ไส
ได้แต่ปลอบขวัญเจ้าให้เซาไว
คิดฮอดไผที่ยังคอยหวังดี
หลูตนหนอพ่อแม่ที่แก่เฒ่า
ฮักแพงเจ้าบุญหลายบ่หน่ายหนี
อ้ายเว้าวอนฝากกลอนมาด้วยปราณี
ฮักอีหลีและห่วงใยด้วยใจจริง.
14 พฤษภาคม 2550 13:18 น.
แมวคราว
พี่เขียนกลอนอ่อนหวานปานจะหยด
เหมือนแกล้งมดโหยหิวยั่วชิวหา
ไม่ตั้งใจจะให้เป็นเช่นกล่าวมา
รู้เถิดว่าเขียนทุกสิ่งอย่างจริงใจ
เคยวังเวงเหว่ว้ามานานเนิ่น
ด้วยห่างเหินขาดรักแท้แม้เฉียดใกล้
ทุกข์ระทมจมน้ำตามาแต่ไร
ไม่มีใครเหลียวแลแม้สักคน
เขาเหยียบย่ำทำลายจนตายด้าน
พี่ซมซานดังปักษาฝ่าลมฝน
กระพือปีกเปียกปอนซุกซ่อนตน
หนีให้พ้นพายุร้ายคนใจมาร
ลมก็หนาวปีกก็หนักอยากพักเหนื่อย
เรี่ยวแรงเอื่อยอ่อนล้าน่าสงสาร
ถึงร่มรักแม่เนื้ออ่อนก่อนแหลกลาญ
ได้พบพานเกื้อหนุนบุญยังมี
อบอุ่นยิ่งจริงใจได้สัมผัส
เรียงร้อยรัดรักไว้ไม่หน่ายหนี
จึงไม่อยากจากลาแม้นาที
ชุบชีวีเหมือนเกิดใหม่ได้ชื่นชม
พี่ฝากกลอนอ่อนหวานปานจะหยด
เย้ยหมู่มดหวานใดหนอจักพอสม
หวานความรักหวานน้ำใจได้ภิรมย์
ทิ้งระทมเทิดรักแท้..แด่เนื้อทอง
ปล. (พี่ฝากกลอนอ่อนหวานอย่าพาลเลี่ยน
แค่อยากเขียนเรื่องเก่าของเราสอง
ทุกวันนี้ดีใจได้เคียงครอง
อยากจะลองเขียนบอกรัก..อีกสักที..)
9 พฤษภาคม 2550 16:01 น.
แมวคราว
ปทุมมาลย์ปานกลีบแก้ว กลางนที
มณีมาศพาดรุ้งรวี แจ่มหล้า
ที่หมองมัวสลัวมี สว่างหมด โลกเฮย
รักเกิดบรรเจิดจ้า จากด้าว จนสวรรค์
พฤกษภครบอีกปี ดวงฤดีจงสุขพลัน
สดชื่นทุกคืนวัน หวังสิ่งใดสมใจปอง
เปี่ยมพลังทั้งใจกาย ทรัพย์ดั่งทรายไหลเนืองนอง
จากนี้ดั่งปีทอง สุขสดใสสมใจหมาย
ภัยพาลอย่ารานข้อง ความมัวหมองอย่ากล้ำกราย
สิ่งสรรพ์อันตราย จงคลาดแคล้วอย่าแผ้วพาน
เจ้าเป็นดุจแก้วตา อันล้ำค่ามหาศาล
ทุกทิวาราตรีกาล จงอยู่เย็นเป็นสุขเทอญ
ลุสิบ พฤกษภา มาถึง
อีกหนึ่ง ปีล่วง ดวงสมร
ส่งใจ น้อมนำ คำพร
ฝากกลอน ด้วยรัก ภักดี
จงสุข เถิดหนา อย่าเศร้า
ขวัญเจ้า ดวงใจ แห่งพี่
วอนสิ่ง ศักดิ์สิทธ์ ฤทธี
โปรดมี เมตตา การุณ
ประทาน พรให้ ได้สม
กราบก้ม บุญเผื่อ เกื้อหนุน
เป็นคู่ อุปถัมภ์ ค้ำจุน
ร่วมบุญ กันทุก ชาติไป
พฤกษภามาถึงอีกหนึ่งรอบ
ขอน้อมนอบสิ่งศักดิ์สิทธิ์นิมิตหมาย
จงปกป้องคุ้มภัยอย่าใกล้กราย
ปัดเป่าสิ่งร้ายร้ายมลายไกล
นึกถึงสิ่งอันใดจงได้สม
คนนิยมผูกสมัครต่างรักใคร่
หากหมายมุ่งกิจการงานอันใด
ขอจงสมดังใจเงินไหลมา
ขอพรพระคุ้มครองน้องของพี่
แม้ไม่มีของขวัญอันเลอค่า
กลั่นคำพรจากใจให้กานดา
พร้อมสัญญาแน่นหนัก..ว่ารักเดียว.
1 พฤษภาคม 2550 12:20 น.
แมวคราว
ชาวประมงลงเรือเพื่อไล่ล่า
จับฝูงปลาฆ่าเข่นเป็นอาหาร
ปะการังกอน้อยพลอยแหลกราญ
โดนสังหารผลาญชีวิตเพราะติดอวน
หากใช้อวนลากมาแบบตาถี่
สุดจะหนีไปไหนจึงไห้หวน
ฝูงปลาเล็กปลาน้อยพลอยเรรวน
เข้าติดอวนตายเปล่าไม่เข้าการ
แม้นเอ็นดูหมู่ปลาใช้ตาห่าง
เว้นไว้บ้างเถิดหนาน่าสงสาร
ให้เติบใหญ่สักหน่อยถึงคอยนาน
ได้เบิกบานทั้งฝูงปลาปะการัง
เหมือนอดเปรี้ยวกินหวานโบราณว่า
ใช่วิธีจับปลาจะล้าหลัง
แบบเพียงพอธรรมชาติไม่อาจพัง
แถมจะยังดำรงไว้ได้กินนาน
วอนบรรดาเพื่อนประมงอย่าหลงผิด
ได้ฉุกคิดคำนึงถึงลูกหลาน
ถนอมรักษ์ทะเลไทยให้ทันการณ์
ร่วมสืบสานสรรค์สร้างอย่างพอเพียง.
30 เมษายน 2550 16:04 น.
แมวคราว
วันอำลาอาลัยไกลจากเจ้า
กลืนความเศร้าลงไปในอกพี่
ทุกถ้อยคำต่ำเครือจนเหลือดี
สายตาที่ทอดมาแสนอาวรณ์
พูดไม่ออกบอกไม่ได้ใจมันขัด
ในอกอัดหม่นไหม้ใจทอดถอน
ห่วงอาลัยสายสวาทใจขาดรอน
ต้องตัดตอนต่อแต่นี้ไม่มีกัน
คิดถึงพี่บ้างหนาเมื่อลาจาก
ที่เคยฝากฝันไว้ไกลเกินฝัน
ด้วยหน้าที่จำร้างต้องห่างพลัน
กี่เดือนวันผ่านไปจักได้ครอง
แม้นมั่นคงจงรักสมัครพี่
แสนยินดีหากเจ้ารอร่วมหอห้อง
แม้นรอได้โปรดได้รอหนอเนื้อทอง
บุญเราสองแต่ปางหลังอาจยังมี
วันต่อไปภายหน้าเผื่อว่าเหงา
มีใครเขาอาสามาแทนที่
หากว่าน้องมองเห็นเป็นคนดี
คงถึงทีพี่หลีกทางอย่างเต็มใจ
ถามว่ารักหรือไม่..ใช่..แสนรัก
ห่วงยิ่งนักใช่อยากลา..หาได้ไม่
ตามใจน้องทุกอย่างเมื่อห่างไกล
จำตัดใจด้วยห่วงน้อง..ต้องรอนาน
หากวันหนึ่งซึ่งไร้ใครแลเหลียว
ตัวคนเดียวเหว่ว้าน่าสงสาร
อ้อมแขนพี่ที่รักห่วงดั่งดวงมาลย์
แม้เนิ่นนานจักรอเจ้า..จงเข้าใจ...
หน้าส่วนตัว
995
