กี่คราหน้าหนาวถึงคราวสั่น ผ่านอีกวันที่ใจฉันต้องหวั่นไหว สั่นกายพอลุเลาฉันเข้าใจ แต่ทำไมใจสั่นยากจะพรากไป หนาวกายคลายหนาวด้วยผ้าห่ม หนาวลมให้ห่มผ้ายังพอไหว หนาวเหน็บเก็บอาการก็จางไป แต่หนาวใจยากจะปิดและเก็บวาง ลมหนาวพัดมาใจยิ่งเศร้า เมื่อลมเหงาพัดเป่าไม่เว้นว่าง หมอกขาวหนาแน่นมิรู้จาง เหมือนความห่างที่กั้นกลางระหว่างใจ มีกี่คนทนหนาวใจยามไกลห่าง มีใครบ้างที่ยามเหงาไม่ร้องให้ หยาดน้ำค้างที่หยดเกลื่อนกลาดไป ดั่งน้ำตาที่สาดใจยามหนาวทรวง
1147
2
0
หน้าส่วนตัว
