รู้มั้ยนาทีใดๆ ในชีวิตเธอ จำไว้เสมอ ฉันเป็นเช่นดั่งเดิมทุกอย่าง ฉันเองยอมรับกับบางสิ่งที่ผ่านมาเนิ่นนาน ความรักของเราที่บอบบาง สิ่งบางอย่างที่เปลี่ยนแปลง *-+--+--+--+--* ถึงฉันไม่อาจเป็นลมหายใจที่อยู่ใกล้เธอได้ ถึงฉันไม่อาจเป็นใคร ที่หัวใจเธอใฝ่หา ถึงฉันเป็นแค่ คนคนหนึ่งของช่วงเวลา รักเรา เหมือนเข็มนาฬิกาที่หยุดลง *-+--+--+--+--* แต่วันใดที่ใจเธออ่อนล้า วันใดเธอค้นหา แสงไฟให้อุ่นหนาว วันใด เธอต้องการคนมาร่วมนับดาวที่พร่างพราว นั่งฟังเรื่องราว ตลอดคืนหนาวที่ยาวนานไร้กาลเวลา