เพราะรู้สึกผูกพันจนวันนี้ อิ่มไมตรีที่รับประทับขวัญ ให้มีแรงเดินทางระหว่างวัน เพื่อมีกันและกันฉันกับเธอ เพียงสัมผัสสื่อสารสมานสมัคร จึงประจักษ์ล้นทรวงห่วงใยเสมอ ลิขิตฟ้าบันดลจนพบเจอ เชื่อน๊ะเออคนดีแต่นี้ไป พูดไม่เก่งจึงคิดประดิษฐ์ถ้อย ผูกเรียงร้อยผสานแทนขานไข บรรจงคล้องสายห่วงจากดวงใจ ผนึกใยแข็งแรงพร้อมแบ่งปัน โปรยคิดถึงฝากไปให้มิ่งมิตร หนึ่งน้อยนิดขอใจอย่าไกลฝัน หากเวลาของเรามิเท่ากัน อย่าให้มันบั่นทอนเพราะอ่อนแอ