นก.. โอ้ปักษิณเจ้าบินหลามาลิบลับ ปีกพะยับนั้นหรือกระพือไหว แม้นพายุผันคีรีให้เปลี่ยนไป แต่ไม่อาจผันใจเจ้าเปลี่ยนแปลง เวิ้ง.. เวิ้งน้ำห่างไกลไปสุดหล้า เวิ้งฟ้าห่างไกลไปสุดแสง เวิ้งฝันฟันฝ่าไปสุดแรง เวิ้งว้างห่างแหล่งไปสุดไกล บินผ่าน.. บินผ่านแปลวแดดก็แผดเผา บินผ่านภูเขาก็ขวางกั้น บินผ่านขวากหนามก็เกี่ยวพัน บินผ่านคืนวันก็สั้นลง เสียง.. เสียงเจ้าร้องก้องป่าพนาสน เสียงระคนปนเสียงป่าพนาสัย เสียงเจ้าแปร่งด้วยอ่อนแรงลงหรือไร เสียงหัวใจร่ำหาไม้ไว้พักพิง